داروهایی که در بیماریهای گوارشی به کار می روند

دستگاه گوارش عملکردهای متعددی دارد ، از جمله اعمال هضمی ، دفعی ، فعالیت غددی درون ریز و برون ریز. این اعمال ، اهداف مهمی برای داروهای مختلف محسوب می شوند و بسیاری از داروهایی که در بیماری های گوارشی به کار می روند ،

الف ) داروهایی که در بیماری اسید – پپتیک تجویز می شوند

زخم و ساییدگی مخاط بخش بالایی دستگاه گوارش ، مشکلات شایعی هستند که با بازگشت مری به معده ( GERD ) ،     زخم های معده  و  دوازدهه و آسیب مخاطی مرتبط با استرس تظاهر می یبابند . داروهایی که در بیماری اسید پپتیک ( شکل 1 – 60 ) استفاده می شوند اسیدیته درون معده را کاهش داده و دفاع مخاطی را تقویت می کنند ( و یا در موارد زخم های پپتیک ، باکتری هلیکوباکتر پیلوری را ریشه کن می کنند که در بیش از 80 % بیماران مبتلا به زخم های دوازدهه دیده می شوند .

1-آنتی اسید ها –آنتی اسیدها بازهای ضعیفی هستند که با تحریک پروتون های دستگاه گوارش ، اسید معدی را خنثی می کنند و سبب تحریک عملکرد حفاظتی مخاط معده نیز می شوند . اگر این داروها با دوز بالا که برای افزایش قابل توجه PH معده ضروری است تجویز شوند ، احتمال عود زخم های پپتیک را به گونه موثری کاهش می دهند .

تفاوت عمده آنتی اسیدها ، در میزان جذب و تاثیر بر قوام مدفوع است . پر مصرف ترین آنتی اسیدها ، در ایالات متحده عبارتند از هیدروکسید منیزیم ( Mg[ OH]₂ ) و هیدروکسید آلومینیوم ( AL[ OH]₃ ) . هیچ یک از این بازهای ضعیف به میزان قابل توجهی از روده جذب نمی شوند . هیدروکسید منیزیم یک ملین قوی است ، در حالی هیدروکسید آلومینیوم تأثیر یبوست زا دارد . این داروها به شکل مجزا یا در فرآورده های ترکیبی در دسترس هستند . کربنات کلسیم و بیکربنات سدیم نیز بازهای ضعیفی هستند .  اما تفاوت آنها با هیدروکسیدهای آلومینیوم و منیزیم در میزان جذب از دستگاه گوارش است . نمک های کلسیم و بی کربنات ، به دلیل جذب از دستگاه گوارش و اثرات سیسمتیک چندان محبوب نیستند .

واژه های کلیدی
بیماری اسید پپتیک		گروهی از بیماری ها که سبب خراشیدگی یا زخم شدگی غشای مخاطی دستگاه گوارش می شوند  و از این جمله می توان GERD ، زخم های دوازدهه ، دیسپلازی غیر زخمی و گاستریت مرتبط با استرس را با نام برد .
ضد اسفراغ		دارویی که تهوع و اسفراغ را کاهش می دهد .
بیماری برگشت مواد غذایی از معده به مری ( GERD)		تحریک یا التهاب مری به علت بازگشت اسید معده که سوزش سر دل نیز نام دارد .
گاستروپارزی		فلج عضلات معده و احتمالاً دیگر نقاط دستگاه گوارش که به علت آسیب اعصاب یا عضلات گوارشی است و در دیابت و بیماری پیشرفته پارکینسون دیده می شود .
بیماری التهابی روده (IBD)		اختلال التهابی روده که بل تحریک و زخم شدگی کولون و رکتوم ( کولیت اولسراتیو ) یا کولون و سایر نواحی نزدیکتر دستگاه گوارش ( بیماری کرون ) همراه است .
سندرم رودۀ تحریک پذیر (IBS)		بیماری با منشأ ناشناخته که با حملات ناراحتی شکمی و عملکرد غیر طبیعی روده ( اسهال ، یبوست یا هر دو ) همراه است .
محرک		دارویی که حرکت را در دستگاه گوارش تحریک می نماید .
پمپ پروتون		H+ / K+ ATPase سلول جداری که انرژی ATP برای ترشح پروتون به داخل معده استفاده می کند ( شکل 1-60 ) ؛ هدف نهایی این داروها سرکوب ترشح اسید است .

1-آنتاگونیستهای گیرنده H₂ – سایمتییدین و سایر آنتاگونیستهای H₂  ( رانیتیدین ، فامویدین و   نیزاتیدین ) ، تولید اسید را مهار می کنند . این داروها در درمان GERD ، بیماری جذب معده  دیسپلازی غیر زخمی و جلوگیری از گاستریت مرتبط با استرس در بیماران بسیار بد حال موثرند . اگر چه این داروها هنوز به طور گسترده ای مورد استفاده هستند ، اما استفاده بالینی از آنها توسط سایر مهار کننده های موثرتر وبی خطر پمپ پروتون جایگزین شده است .

2-مهار کننده های پمپ پروتون – اومپرازول و سایر مهار کننده های پمپ پروتون ( اسومپرازول ، لانسوپرازول ، پانتوپرازول و رابیرازول ) سلول های پاریتال معده می باشد . این داروها بازهای ضعیف چربی دوستی هستند که پس از انتشار به کانالیکول های سلول پاریتال ، پروتون دار می شوند و غلظت آنها به بیش از 1000 برابر می رسد . در اینجا این داروهابه سولفو امیدها تبدیل می شوند که با پیوند کووالانس به پمپ پروتون متصل شده و آنزیم را به شکل برگشت ناپذیر مهار می کنند . شکل خوارکی این داروها پوشش روده ای دارد تا از غیر فعال شدن در معده مصون بمانند این داروها در کبد به سرعت متابولیزه     می شوند و نیمه عمر 1 تا 2 ساعت دارند . با این حال ، مدت اثر آنها 24 ساعت است و ممکن است 3 تا 4 روز طول بکشد تا حداکثر کارآیی ظاهر گردد .

مهار کننده های پمپ پروتون در درمان GERD و زخم معده از آنتاگونیستهای H₂ موثرتر هستند و در درمان دیسپلاری غیر زخمی و جلوگیری از خونریزی مخاطی مرتبط با استرس به همان میزان موثرند . به علاوه این داروها در درمان سندرم زولنگر – الیسون ( که معمولاً با یک تومور ترشح کننده گاسترین همراه است ) مفید هستند . عوارض جانبی این داروها نادر است ، از جمله اسهال ، درد شکمی و سردرد . درمان دراز مدت با مهار کننده پروتون ممکن است به هیپرگاسترینمی بیانجامد . با این حال ، هیچ مطالعه ای نشان نداده که این داروها احتمال بروز کارسینوئید یا سرطان کولون را افزایش می دهند . این داروها ممکن است فراهمی زیستی خوراکی ویتامین B₁₂ و برخی داروها ( مانند دیگوکسین ، کتوکونازول )را برای جذب به محیط اسیدی نیاز دارند ، کاهش دهند . بیمارانی که مهار کننده های پمپ پروتون مصرفمی کنند در معرض افزایش خطر عفونت های تنفسی و روده ای هستند .

3-سوکرالفات – سوکرالفات ( آلومینیوم سوکروز سولفات ) یک مولکول کوچک و با قابلیت حلالیت کم است که در محیط اسیدی معده ، پلیمریزه می شود . این پلیمر به بافت آسیب دیده متصل می شود و یک پوشش محافظت کننده را بر روی بستر زخم تشکیل می دهد . این دارو می تواند التیام زخم پپتیک را تسریع کند و احتمال عود را کاهش دهد . متأسفانه سوکرالفات باید چهار با در روز تجویز شود . سوکرالفات به حدی نامحلول است که اثرات سیستمیک در پی مصرف خوراکی ملاحظه نمی شود ؛ سمیت آن بسیار اندک است .

4-میزوپروستول – میزوپروستول آنالوگ PGE – 1  است که سبب افزایش محفاظت مخاطی و مهار ترشح اسید می شود . این دارو در کاهش خطر زخم در مصرف کنندگان داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ( NSAID_S ) موثر است اما به علت نیاز به مصرف دوزهای متعدد و عوارض جانبی غیر قابل تحمل ( اختلالات گوارشی و اسهال ) به سختی تحمل می شود . .

4-بیسموت کلوئیدی – بیسموت عملکردهای متعددی دارد که از آن جمله می توان به تشکیل پوشش محافظ بر بافت غیر زخمی ، تحریک مکانیسنهای دفاعی مخاط ، اثرات ضدمیکروبی مستقیم ، و تجزیه انتروتوکسین ها اشاره نمود . بیسموت ساب سالیسیلات ترکیب غیر تجویزی بیسموت و سالیسیلات است که در ایالات متحده تجویز می شود و از دفعات دفع مدفوع و اسهال عفونی می کاهد . بیسموت رنگ مدفوع را سیاه می کند .

5-آنتی بیوتیک ها – عفونت مزمن هلیکوباکتر پیلوری در اکثر افراد مبتلا به زخم پپتیک عود کننده و غیر مرتبط با NSAID دیده می شود و ریشه کنی این ارگانیسم ، احتمال عود زخم را در این بیماران به شدت کاهش می دهد . رژیم های انتخابی مشتمل است بر یک مهار کننده پمپ پروتون به علاوه یک دوره بیسموت ، تتراسیکلین و مترونیدازول یا یک دوره آموکسی سیلین به علاوه کلاریترومایسین .

ب ) داروهایی که حرکات دستگاه گوارش را افزایش می دهند

داروهای پروکینتیک ، داروهایی هستند که تحریک دستگاه گوارش فوقانی را تحریک کرده و در موارد گاستروپارزی و تأخیر تخلیه ، موثرند . به دلیل توانایی این داروها در برخی از بیماران مبتلا GERD مفید فایده می باشد . در گذشته ، آلونیستهای کولینومیمتیک از جمله بتانکول در GERD و گاستروپارزی به کار می رفتند اما عدم دسترسی کافی به انواع دارای عوارض کم استفاده از آنها را محدود کرده است . نئوستیگمین مهار کننده استیل کولین استراز است که هنوز هم در درمان بیماران مبتلا به اتساع روده بزرگ که در بیمارستان بستری هستند ، به کار می رود . در فصل 7 در مورد کولینومیمتیک ها توضیح داده شده است . در دستگاه عصبی روده ، دوپامین عملکرد مهاری خود را بر مهار تحریک کولینرژیک انقباض عضله صاف اعمال می کند متوکلوپرامید آنتاگونیست گیرنده D₂  دوپلمین است که تحریک گوارشی را القا می کند . عملکرد  مهار کنندگی گیرنده D₂ توسط متوکلوپرامید در مغز در جلوگیری از استفراغ پس از بیهوشی به منظور جراحی و اسفراغ القا شده توسط داروهای شیمی درمانی سرطان حایز اهمیت است . مصرف مزمن متوکلوپرامید سبب علائم پارکینسونیسم ، عوارض خارجی هرمی و هیپرولاکتینمی می شود .

پ ) داروهای ضد استفراغ

داروهای مختلفی در پیشگیری و درمان استفراغ بویژه استفراغ ناشی از شیمی درمانی موثر هستند . علاوه بر متوکلوپرامید و سایر آنتاگونیستهای گیرنده D₂  دوپامین ، داروهای ضد استفراغ موثر آنتاگونیستهای 5- HT₃  (مانند اندانسترون وگرانیسترون) از جمله دیفن هیدرامین و فتوتیازین های متعدد (پرومتازین ) ، داروهای آنتی موسکارینی از جمله اسکوپولامین ، کورتیکواستروئید( دگزامتازون ) ، و آگونیستهای گیرنده کانابینوئید از جمله درونابینول ونابیلون  می باشند . آنتاگونیستهای 5- HT₃ ، اوندانسترون ، گرانیسترون ، دولاسترون و پالونوسترون در جلوگیری از تهوع و استفراغ پس از بیهوشی عمومی و بیماران تحت شیمی درمانی موثرند . آپرپیتانت ، یک داروی ضد تهوع جدید است که آنتاگونیست گیرنده نوروکینین ( NK1) 1 در ناحیه postrema دستگاه عصبی مرکزی می باشد و توسط ماده  P و سایر تاکی کینین ها  فعال می شود . آپرپیتانت برای استفاده ترکیبی با سایر ضد استفراغ ها به منظور جلوگیری از تهوع و استفراغ پس از شیمی درمانی به کار می رود . این دارو سبب خستگی ، گیجی ، و اسهال می شود . آپرپیتانت به عنوان سوبسترا و مهار کننده CYP3A4 در بسیاری از واکنش های دارویی شرکت می کند .

داروهایی که در سندرم روده تحریک پذیر به کار می روند 

سدرم روده تحریک پذیر با حملات برگشت ناپذیر ناراحتی شکمی ( درد ، نفخ ، اتساع یا کرامپ شکمی ) به همراه اسهال یا مدفوع ( یا هر دو ) تظاهر می یابد . استفاده از تدابیر درمانی به علائم بیماری بستگی دارد و شامل داروهای ضد اسهال و ملین و دوزهای پایین ضد افسردگی های سه حلقه ای به منظور درمان درد شکم    ( فصل 30 )  می باشد . داروهای آنتی کولینرژیک از جمله دی سیکلومین و هیوسیامین به عنوان داروهای    ضد اسپاسم  به منظور کاهش درد شکم به کار می روند اما تاثیر آنها به خوبی اثبات شده است . آلوسترون ، آنتاگونیست پر قدرت 5 – HT₃  است که در زنان مبتلا به IBS شدید به همراه اسهال ، به کار می رود . آلوسترون سبب یبوست شده و عوارض نادر آن از جمله یبوست شدید نیازمند بستری شدن یا جراحی و موارد بسیار نادر کولیت ایسکمیک قابل ذکر است . به همین دلیل ، استفاده از آن محدود است . هنوز مشخص نیست که آیاآنتانیستهای ضعیف تر 5 – HT₃ به عنوان داروهای ضد استفراغ ( از جمله اندانسترون ) در درمان IBS نقش دارند یا خیر . تگاسرود آگونیست نسبی گیرنده  5 – HT₄  است که تخلیه معده راتسریع نموده و سبب افزایش تحرک روده کوچک و بزرگ بدون تاثیر بر تحرک مری می شود و لذا با اقزایش ترشح کلر در کولون قوام مدفوع را کاهش می دهد . تگاسرود به منظور درمان کوتاه مدت زنان مبتلا به IBS  که یبوست دارند و درمان سایر موارد یبوست مزمن در ایالات متحده ، مورد پذیرش قرار گرفته است . بااین حال ، مصرف آن به علت عوارض قلبی عروقی متوقف شده است .

 ث ) داروهایی که در بیماری التهابی روده به کار می روند

داروهایی که در درمان کولیت اولسراتیو و بیماری کرون به کار می روند ، عبارتند از گلوکوکورتیکوئیدها   ، آنتی متابولیتهای سرکوب کننده ایمنی مانند آزاتیوپرین ، 6 مرکاپتوپورین ، متوترکسات اینفلیکسیماب ، و آمینوسالیسیلاتها ( مانند سولفاسالازین ، بالسالازید ، مسالامین ) . جذب آمینوسالیسیلاتها در پی مصرف خوراکی ، ناچیز است . این داروها 5- آمینوسالیسیلک اسید                  ( 5 – ASA ) را در روده بزرگ آزاد می کنند و این ماده ، ساخت پروستاگلاندین ها و لکوترین های التهابی را مهار می کند . سولفاسالازین ( ترکیبی از  5 – ASA و سولفاپیریدین ) عوارض جانبی متعددی دارد که ناشی از جذب سیستمیک بخش سولفاپیریدین دارو است . این عوارض وابسته به دوز هستند و عبارتند از تهوع ، ناراحتی گوارشی ، سردرد ، درد عضلانی ، درد مفضلی ، سرکوب مغز استخوان ، بی حالی ، و بیش حساسیتی شدید . سایر آمینوسالیسیلاتها که سولفاپیریدین ندارند ، به خوبی تحمل می شوند .

ج ) آنزیم های لوزالمعده

در استئاتوره ، کاهش جذب چربی همراه با افزایش دفع چربی در مدفوع روی می دهد که ناشی از ترشح ناکافی لیپاز لوزالمعده است . لیپاز لوزالمعده خوراکی ( پانکرلیپاز یا پانکراتین و قرص دایجستیو) از خوک به دست می آید ، برای درمان اختلال در جذب چربی تجویز می شود . این آنزیم در PH کمتر از 4 غیرفعال می شود ؛ لذا تا 90% از دوز مصرفی در معده نابود خواهد شد ، مگر PH با تجویز آنتی اسید یا داروهای کاهنده ترشح اسید ، بالا رود .

چ ) ملین ها

این داروها حرکات روده را با چند مکانیسم افزایش می دهند : اثر محرک بر دیواره روده ؛ افزایش حجم مدفوع که انقباض رفلکسی روده را بر می انگیزد ؛ نرم کردن مدفوع ؛ کاهش اصطکاک و لغزنده کردن مسیر عبور مدفوع در رکتوم .

جدول . مکانیسم اثر داروهای ملین

Examples	Mechanism
Psyllium , methylcellose , polycarbophil	Bulk – forming
Docusate , glycerin , mineraloil	Stool – softening
Magnesium oxide , sorbitol , lactulose ,polyethylene glycol	Osmotic
Aloe , senna , cascara ,castor oil	Stimulant
Tegaserod	5-HT4 receptor Agonist

فهرست داروها
Other Slgniflcant Agents	Other Slgniflcant Agents	Other Slgniflcant Agents
		Drugs for acid-peptic disease
Calcim carbonate	Aluminum hydroxide, magnesium hydroxide	Antacids
Famotidine, nizatidine,ranitidine	Cimetidine	H2 receptor antagonists
Esomeprazole, lansoprazole, pantoprazole, rabeprazole	Omeprazole	Proton pump inhibibtors
	Sucralfate Misoprostol Bismuth subsalicylate	Mucosal protective agents
	Teracycline, metronidazole, Amoxicillin, clarithromycin	Antibiotic for H pylori Infection
Bethanechol, neostigmine	Metoclopramide	Prokinetic drugs
		Antiemetics
Granisetron , dolasetron , palonosetron	Ondansetron	5-HT3 receptor antagonists
Promethazine , droperidole	Metoclopramidprochlorperazin	D2 receptor antagonists
Dimenhydrinate , meclizinene	Diphenhydrami	H1 receptor antagonists
	Scopolamine	Muscarinic receptor antagonists
	Dexamethason	Corticosteroids
Nabilone	Dronabinol	Cannabinoids
	Aprepitant	NK, receptor antagonists
Diphenoxylate	Loperamide	Antidiarrheal drugs
	See Table 60 - 1	Laxatives
		Drugs for IBS
	Alosetron	5-HT3 receptor antagonist      (for IBS with diarrhea )
	Tegaserod	5-HT3 receptor agonist           (for IBS with constipation)
		Drugs for IBS
Sulfasalazine , olsalazine , balsalazide	Mesalamine	Aminosalicylates
Prednisolone	Prednisone	Other anti-inflammatory
6- Mercaptopurine	Azathioprine	and immunosuppressant
	Methotrexate Infliximab	Drugs
Pancrelipase	Pancreatin	Pancreatic enzyme supplements
	Ursodiol	Bile acid therapy for Gallstones

ح ) داروهای ضد اسهال

موثرترین داروهای ضد اسهال ، اوپیوئیدها ومشتقات آنها هستند که حداکثر تاثیر ضد اسهال و حداقل تاثیر بر CNS را دارا می باشند . مهم ترین داروها در گروه اخیر ، دینفنوکسیلات و لو پرامید هستند ؛ این آنالوگ های مپریدین ، تأثیر ضد درد بسیار ضعیفی دارند . هم چنین دیفنوکسین ( متابولیت فعال دیفنوکسیلات ) به عنوان یک داروی ضد اسهال در دسترس است . دیفنوکسیلات در ترکیب با آلکالوئیدهای موسکارینی ( از جمله آتروپین ) عرضه می شود تا احتمال هر چند اندک سوء مصرف کاهش یابد . لوپرامید به شکل یک داروی منفرد و بدن نیاز به نسخه عرضه می شود .

خ ) داروهایی که ساخت سنگ های صفراوی را متوقف می کنند

برای پیشگیری از ساخت سنگ های صفراوی کلسترولی ، داروهای مختلفی عرضه شده اند ، لیکن هیچ یک از آنها به نحو چشمگیری موثر نمی باشد . این داروها عبارتند از چنودیول و اورسودیول ( که مشتقات اسیدهای صفراوی هستند ) به نظر می رسد چنودیول ، ترشح اسیدهای صفراوی را در کبد کاهش می دهد ، ولی مکانیسم اثر اورسودیول ناشناخته است .

. بیماری ریفلاکس زمانی اتفاق می افتد که اسفنکتر تحتانی مری به درستی بسته نمی شود و محتویات معده به مری سر ریز می شود یا ریفلاکس می کند. اسفنکتر تحتانی مری حلقه ای از عضلات در ته مری است که مانند دریچه ای بین مری و معده عمل می نماید. مری غذا را از دهان به معده حمل می کند.

زمانی که اسید معده سر ریز شده با آستر مری تماس پیدا می کند باعث احساس سوختن در سینه و گلو به نام سوزش سردل می شود. این مایع حتی ممکن است در عقب دهان حس شود و به آن سوءهاضمه اسید گفته می شود . سوزش سر دل گاهگاهی شایع است ولی لزوماً به علت بیماری ریفلاکس نیست. سوزش سر دلی که بیش از دو بار در هفته اتفاق بیفتد می تواند مطرح کننده بیماری ریفلاکس باشد و در نهایت می تواند به مشکلات سلامتی جدی تری منتهی شود.

هر کسی منجمله شیرخواران، کودکان و زنان حامله می توند بیماری ریفلاکس داشته باشد.

نشانه های ریفلاکس چه هستند؟ نشانه اصلی سوزش سر دل و سوء هاضمه اسید دائمی است. برخی افراد ریفلاکس بدون سوزش سر دل دارند. در عوض آنها درد در قفسه سینه، خشونت صدا یا مشکلات بلع را تجربه می کنند. ممکن است احساس گیر کردن غذا در گلو داشته باشید مانند اینکه گلویتان مسدود شده. بیماری ریفلاکس می تواند باعث سرفه خشک یا تنفس ناجور هم بشود.

ریفلاکس در بچه ها مطالعات نشان می دهد که ریفلاکس شایع است و می تواند در کودکان و شیرخواران نادیده گرفته شود. این مسئله می تواند باعث استفراغهای مکرر، سرفه و سایر مشکلات تنفسی شود. دستگاه گوارشی نابالغ کودکان معمولاً مقصر است و بچه ها در زمانی که یکساله می شوند مشکلشان بر طرف می گردد. اگر این مشکل مرتب اتفاق می افتد و باعث ناراحتی می شود آن را با پزشک کودکتان در میان بگذارید. پزشک ممکن است راهکارهای ساده ای را برای پیشگیری از ریفلاکس مانند گرفتن آروغ شیرخوار چندین بار حین شیر خوردن یا نگه داشتن شیرخواردر حالت ایستاده به مدت ۳۰ دقیقه توصیه کند. اگر کودک شما بزرگتر است پزشک ممکن است پرهیز از موارد زیر را توصیه نماید.

- نوشابه ای دارای کافئین- شکلات و نعنا - غذاهای چاشنی دار و معطر مانند پیتزا - غذاهای اسیدی مانند پرتقال و گوجه فرنگی

- غذاهای چرب و سرخ شده پرهیز از غذا خوردن دو تا ۳ ساعت قبل از خواب نیز می تواند کمک کننده باشد. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که کودک در حالیکه سرش بلند شده است بخوابد. اگر این اقدامات کارگرنباشند، پزشک ممکن است توصیه به تجویز دارو برای کودک شما کند و در موارد نادر کودک ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

چه عاملی باعث ریفلاکس می شود؟ هیچکس نمی داند که چرا افراد به ریفلاکس مبتلا می شوند. یک فتق ممکن است همکاری کننده باشد. فتق زمانی اتفاق می افتد که قسمت فوقانی معده ازدیافراگم یا میان پرده (دیواره ماهیچه ای که شکم را از قفسه سینه جدا می کند) بالا می زند. میان پرده ( دیافراگم) به اسفنکتر تحتانی مری کمک می کند که از بالا آمدن اسید به درون مری جلوگیری نماید. زمانی که فتق وجود دارد بالا آمدن اسید راحتتر اتفاق می افتد. فتق از این طریق می تواند باعث ایجاد ریفلاکس شود. فتق می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد. بسیاری افراد سالم با لای  ۵۰ سال یک فتق کوچک دارند.

 سایر عوامل کمک کننده به ریفلاکس شامل موارد زیر است:- استفاده از الکل - اضافه وزن – حاملگی - سیگار کشیدن

بنابراین غذاهای خاصی می توانند با وقوع ریفلاکس مربط باشند شامل:

- میوه های سیترات دار – شوکولات - نوشابه های کافئین دار - غذاهای ادویه دار - غذاهای حاوی مقدار زیاد گوجه فرنگی مثل خوراک لوبیا، سس های گوجه و پیتزا

ریفلاکس چگونه درمان می شود؟

اگر سوزش سردل یا یکی دیگر از نشانه ها را برای مدتی دارید باید با یک پزشک مشورت کنید. ممکن است لازم باشد یک متخصص داخلی  (پزشک متخصص بیماریهای داخلی) یا یک فوق تخصص گوارش (پزشک متخصص بیماریهای معده و روده) را ببینید. درمان بسته به شدت ریفلاکس شامل یک یا چند تغییرزیر در شیوه زندگی یا دارو یا جراحی است.

تغییرات شیوه زندگی:

- اگر سیگار می کشید، ترک کنید.- الکل مصرف نکنید. - در صورت نیاز وزن کم کنید. - غذای کمی بخورید. - لباسهای آزاد بپوشید.

- تا سه ساعت بعد از غذا از دراز کشیدن پرهیز کنید.

- به اندازه ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر سر تخت خود را با گذاشتن قطعات چوب زیرپایه ها با لا ببرید. بالش اضافی به تنهایی کمک کننده نیست.

عوارض طولانی مدت ریفلاکس چه هستند؟

گاهی ریفلاکس میتواند باعث بروز عوارض خطرناکی شود. التهاب مری از اسید معده باعث خونریزی یا زخم می شود. به علاوه، جوشگاههای ناشی از آسیب بافتی می تواند مری را تنگ کند و باعث مشکلات بلعی شود. برخی افراد دچار مری بارِت (به کسر «ر») می شوند که در آن شکل و رنگ سلولهای مری غیر طبیعی می شود و در طول زمان تبدیل به سرطان می گردد.

در ضمن، مطالعات نشان می دهند که آسم، سرفه مزمن، و تصلب ریه می تواند ناشی از ریفلاکس باشد یا به وسیله آن تشدید شود.  

نکاتی برای به خاطر سپردن:

سوزش سر دل که سوءهاضمه اسید هم خوانده می شود، شایعترین نشانه ریفلاکس است. هر کسی که دو بار در هفته یا بیشتر دچار سوزش سر دل می شود ممکن است ریفلاکس داشته باشد. ممکن است ریفلاکس داشته باشید اما سوزش سر دل نداشته باشید. نشانه ها ممکن است  شامل صاف کردن زیاده از حد گلو، مشکلات بلع، احساس گیر کردن غذا در گلو، سوزش دهان یا درد در قفسه سینه باشد.

در کودکان و شیر خواران، ریفلاکس ممکن است باعث استفراغ مکرر، سرفه و سایر مشکلات تنفسی شود. در بیشتر نوزادان تا سال اول تولد نشانه های ریفلاکس از بین می رود.

اگر بیش از دو هفته نیاز به استفاده از ضد اسید داشته باشید باید به یک پزشک مراجعه کنید. بیشتر پزشکان می توانند ریفلاکس را درمان کنند همچنین ممکن است نیاز به مراجعه به یک متخصص داخلی داشته باشید (پزشکی که در طب داخلی تخصص دارد) یا یک فوق تخصص گوارش (پزشکی که بیماریهای معده و روده را درمان می کند)

پزشکان معمولاً تغییرات رژیم غذایی و شیوه زندگی را برای برطرف کردن سوزش سر دل توصیه می کنند. بسیاری افراد دچار ریفلاکس به دارو نیز احتیاج دارند. ضمناً جراحی نیز می تواند یک انتخاب باشد.