دستگاه های بدن

ریفلکس صفراوی

● دستگاه گوارش

دستگاه گوارش از لوله گوارش و اعضای مرتبط با آن تشکیل می شود. لوله گوارش یک لوله پیچ خورده به طول حدود ۷ متر است که غذا در حین هضم شدن از آن عبور می کند. این لوله شامل دهان، حلق، مری، معده، روده های کوچک و بزرگ، راست روده و مقعد است. اعضای گوارشی مرتبط عبارتند از ۳ جفت غده بزاقی، کبد، لوزالمعده و کیسه صفرا. دستگاه گوارش، غذا را به قطعات کوچکتر تبدیل می کند تا به وسیله سلول های بدن قابل استفاده شوند و مواد باقیمانده را به شکل مدفوع، دفع می کند.

● صفاق

یک غشای چین خورده به نام صفاق، سطح درونی جدار شکم و تمامی اعضای گوارشی را می پوشاند.



● دهان و مری

فرایند گوارش در دهان آغاز می شود. عمل دندان ها و زبان در طول جویدن، غذا را برای بلع به قطعات نرم و کوچکتر تبدیل می کند و از طرفی مواد موجود در بزاق، کربوهیدارت های موجود در غذا را تجزیه می کنند. در هنگام بلع، زبان لقمه غذا را از گلو به مری می راند. در همین زمان، کام نرم حفره بینی را می بندد و اپی گلوت که یک زایده کوچک غضروفی در پشت زبان است، حرکت کرده، حنجره را می بندد و به این ترتیب غذا وارد بینی یا حنجره نمی شود.

● معده

غذا از مری به داخل معده می رود. آنجا ممکن است به هم خوردن و تجزیه جزئی آن به وسیله مایعات گوارش کننده تا ۵ ساعت طول بکشد تا تبدیل به یک ماده نیمه مایع به نام سوپ معدی شود. مایعات بلعیده شده مثل آب و الکل از معده و روده مستقیماً در عرض چند دقیقه عبور می کنند.

● روده کوچک

سوپ معدی وارد دوازدهه (قسمت اول روده کوچک) می شود و به وسیله مایعات گوارش کننده کبد و لوزالمعده باز هم تجزیه می شود. مرحله نهایی هضم در بقیه روده کوچک صورت می پذیرد. در روده کوچک، مایعات گوارش کننده ای که از جدار روده آزاد می شوند، مواد غذایی را به واحدهای شیمیایی کوچکی تبدیل می کنند به طوری که بتوانند از جدار روده وارد شبکه رگ های خونی اطراف آن شوند.

● روده بزرگ

پس از جذب مواد غذایی در روده کوچک، مانده باقیمانده وارد روده بزرگ می شود. بیشتر آب موجود در این مواد به داخل بدن بازجذب می شود و ماده دفعی نیمه جامد باقی مانده، مدفوع نامیده می شود. مدفوع وارد راست روده می شود و در آنجا تا زمانی که با یک حرکت روده ای خارج شود نگهداری می شوند.

● کبد، کیسه صفرا و لوزالمعده

کبد، کیسه صفرا و لوزالمعده، به تجزیه شیمیایی غذا کمک می کنند. کبد از محصولات گوارش برای ساخت پروتئین هایی مثل پادتن ها (که به مقابله با عفونت ها کمک می کنند) و عوامل ل_خ_ته کننده خون استفاده می کند. کبد همچنین سلول های خونی فرسوده را تجزیه می کند و مواد اضافی را به صورت صفرا دفع می کند که درکیسه صفرا ذخیره می شوند و در گوارش چربی ها نقش دارند. ورود غذا به دوازدهه (اولین قسمت روده کوچک) کیسه صفرا را تحریک می کند تا از طریق مجرای صفراوی ، صفرا را به درون دوازدهه بریزد. لوزالمعده، مایعات گوارش کننده قدرتمندی را ترشح می کند که در هنـگام ورود غذا به دوازدهـه، وارد آن می شوند. این مایعات، همراه با مایعات گوارش کننده ای که به وسیله سطح داخلی روده تولید می شوند، کمک می کنند تا مواد غذایی به موادی تجزیه شوند که جذب خون شده، به کبد برده می شوند.

● اعضای گوارشی

کبد، کیسه صفرا و لوزالمعده که در قسمت فوقانی شکم قرار دارند، مایعات گوارش کننده را به درون دوازدهه ترشح می کنند. صفرا از کبد و یک صفرا وارد مجرای صفراوی می شود و ترشحات لوزالمعده نیز مستقیماً به دوازدهه می ریزد.

● حرکات دودی

غذا در طول لوله گوارش به وسیله توالی مداوم انقباضات عضلانی که حرکات دودی نام دارند، به جلو رانده می شود. دیواره های لوله گوارش با عضلات صاف پوشیده شده اند. برای راندن لقمه غذا به جلو، عضلات پشت غذا منقبض و عضلات جلوی آن شل می شوند. موج دودی برای حرکت دادن غذا در طول لوله گوارش، عضلات جداره ها با یک توالی به نام موج دودی منقبض و شل می شوند.

● دستگاه دفع ادرار

دستگاه ادراری، مواد دفعی را از خون پاک کرده، آنها را به همراه آب اضافی با ادرار دفع می کند. همچنین غلظت مایعات بدن را تنظیم و تعادل اسید ـ باز بدن را برقرار می کند. این دستگاه از یک جفت کلیه، مثانه، حالب که کلیه را به مثانه وصل می کند( و پیشابراه )لوله ای که از طریق آن ادرار بدن خارج می شود تشکیل می شود. کلیه ها اعضایی لوبیایی شکل و به رنگ قرمز مایل به قهوه ای هستند که در پشت شکم و در دو طرف ستون فقرات قرار دارند. آنها حاوی واحدهایی به نام نفرون هستند که خونی را که از کلیه ها می گذرد، تصفیه و ادرار تولید می کنند. سپس ادرار از حالب ها به سمت مثانه پایین می رود. مثانه به وسیله یک حلقه عضلانی (اسفنکتر) که دور خروجی پایینی آن قرار دارد، بسته می ماند. این عضله می تواند به طور ارادی شل شود و اجازه خروج ادرار از پیشابراه را بدهد. پیشابراه مرد، بزرگتر از پیشابراه زن بوده، به عنوان محل خروج مایع منی(مایعی که حاوی اسپرم است و در حین فعالت ج__ن__س__ی خارج می شود) عمل می کند. از آنجا که پیشابراه زن کوتاهتر است و نزدیک به مهبل و مقعد باز می شود، زنان بیش از مردان، مستعد عفونت های ادراری هستند.

● ساختار کلیه

کلیه شامل۳ ناحیه است: قشر (لایه خارجی)، مدولا(لایه میانی) و لگنچه کلیوی (ناحیه داخلی). قشر حاوی واحدهای کارکردی به نام نفرون است. هر نفرون شامل یک گلومرول (مجموعه ای از مویرگ های تخصص یافته که خون در آنها تصفیه می شود و یک لوله کلیوی که از آن مایعات دفعی حاصله عبور کرده، به ادرار تبدیل می شوند) است. مدولا شامل گروهی از مجاری جمع کننده ادرار اسـت. ادرار از این مجـاری وارد کالیس های کوچک و سپس کالیس های بـزرگ مـی شود که به لگنچه کلیوی باز می شوند. از اینجا ادرار وارد حالب می شود.

● ادرار چگونه ساخته می شود؟

ادرار از موادی تشکیل می شود که در نفرون ها بر اثر تصفیه خون ایجاد شده اند. هر کلیه حدود یک میلیون نفرون دارد. هر نفرون از مجموعه ای از مویرگ های باریک به نام گلومرول و لوله ای به نام لوله کلیوی تشکیل می شود. این لوله ۳ قسمت دارد: لوله پیچیده نزدیک، قوس هنله و لوله پیچیده دور. خون ابتدا از گلومرول عبور می کند. دیواره های مویرگ ها، منافذی دارند که اجازه عبور آب و ذرات کوچک (مثل نمک ها ) را می دهند، ولی ذرات بزرگتر مثل پروتئین ها و گلبول های قرمز از آنها عبور نمی کنند. مایعی که از خون گرفته شده است و ماده تصفیه شده نام دارد، وارد لوله کلیوی می شود و در آنجا آب و سایر مواد مفید آن مثل گوکز و نمک ها در صورت لوزم به داخل جریان خون بر می گرداند.

● دوران کودکی

زمانی است که رشد و نمو جسمی، ذهنی و اجتماعی قابل توجهی روی می دهد و در طی آن شخص از یک شیرخوار وابسته، به انسان بالغ و خودکفا تبدیل می شود. علاوه بر آن کودک مهارت هایی را می آموزد که به او امکان می دهد به افراد دیگر و با محیط کنش متقابل ایجاد نماید. سرعت رشد در سال اول زندگی بیش از سایر زمان هاست و دوره دیگری از رشد سریع هم در دوران بلوغ رخ می دهد که دوران گذرا از کودکی به بزرگسالی است. کودکان بسیاری از مهارت های ضروری جسمی، ذهنی و اجتماعی را در۵ سال اول زندگی کسب می کنند، اما فرآیند آموختن تا پایان عمر ادامه می یابد.

● چگونگی رشد و نمو استخوان ها

در هنگام تولد، بیشتر اسکلت از بافت غضروفی تشکیل شده است و استخوان صرفاً در تنه استخوان های دراز وجود دارد. در طی کودکی، به تدریج استخوان جایگزین غضروف می شود که به این روند استخوان سازی می گویند. در استخوان های بلند اندام ها، نواحی موسوم به صفحه رشد وجود دارند که برای دراز شدن استخوان مرتب غضروف تولید می کنند و سپس این غضروف به استخوان تبدیل می شود. با شروع دوران بزرگسالی، استخوان سازی خاتمه می یابد و اسکلت هم به بزرگترین اندازه ممکن خود رسیده است.

● استخوان های بلند درکودکان

رشد و استخوان سازی (تشکیل استخوان) در انتهای استخوان های بلند انجام می شود.

● استخوان های بلند در بزرگسالان

همه غضروف موجود در استخوان، استخوانی شده است. یک لایه غضروفی از انتهای استخوان محافظت می کند.

رشد و استخوان سازی (تشکیل استخوان) در انتهای استخوان های بلند انجام می شود.

● چگونگی تکامل مغز و جمجمه

مجموعه نورون های نوزاد (سلول های عصبی) کامل است، اما شبکه مسیرهای بیـن سـلولـی در نـوزاد هنوز تکامـل نیافتـه اند. در ۶ سـال اول زنـدگی مغز رشـد مـی کند و شبکه عصبی (اعصاب) به سرعت پیچیده تر شده و در نتیجه یادگیری انواع رفتارها و مهارت ها برای کودک ممکن می شود. برای آن که بزرگ شدن مغز ممکن شود، کرانیوم (بخشی از جمجمه که مغز را می پوشاند) هم در فضاهای نرم موسوم به ملاج و در فواصـل بیـن استخوان های جمجه موسوم به درز رشد می کند. این نواحی به تدریج تبدیل به استخوان می شوند. در طی بقیه دوران کودکی، مغز، شبکه عصبی و جمجمه با سرعت آهسته تری رشد می کنند.

● مغز و جمجمه در هنگام تولد

شبکه عصبی کاملاً تکامل نیافته است. استخوان های جمجه را درزها و ملاج ها از هم جدا نگه می دارند.

● مغز و جمجه در۶ سالگی

مغز تقریباً اندازه نهایی خود را یافته است و شبکه عصبی متراکم تر شده است. ملاج ها بسته شده اند و استخوان های جمجمه در محل درزها ثابت شده اند.

● مغز و استخوان بزرگسلان

مغز و جمجه به حداکثر اندازه نهایی خود دست یافته اند. شبکه عصبی کمال یافته است؛ هرچند که با ادامه دادن یادگیری فرد، آن هم ممکن است به نمو خود ادامه دهد.

● رشد بدن

رشد دوران کودکی را هورمون ها کنترل می کنند و علاوه بر آن، عواملی همچون رژیم غذایی و سلامت کلـی فرد هـم بر آن تأثیر می گذارند، بدن کودک مدام در حال رشد است. اما میزان این رشد بسته به مرحله زندگی متفاوت است. روی هم رفته رشد در دوران شیرخوارگی و دوران بلوغ سریع تر از همه دوران های دیگر است. علاوه بر آن بعضی از اعضای بدن هم سریع تر از قسمت های دیگر رشد می کنند که این امر منجر به تغییر نسبت های بدنی کودک در حین رشد تغییر می۰شود. در هنگام تولد، اندازه سر، یک چهارم طول کل بدن است و تا۶ سالگی نیز به سرعت به رشد خود ادامه مــی دهد. خصیصه هـای صورت نیـز در طـی کودکی تغییـر مـی یابند؛ بدین ترتیب که صورت بزرگتر از باقی جمجمه می شود. اندام ها دردوران شیرخوارگی نسبت به سایر اجزای بدن کوچک تر هستند و با رشد کودک طویل تر می شوند که به ویژه این طویل شدن در دوران بلوغ سریع تر است. نهایتاً بدن در حدود ۱۸ سالگی به اندازه نهایی خود می رسد. در این زمان، اندازه سر تقریباً یک هشتم طول کل بدن است در حالی که اندازه پاها نصف اندازه بدن است.

● کسب مهارت ها در۵ سال اول زندگی

نوزادان قادرند ببینند، بشنوند، اعمال بازتاب گونه داشته باشند (مثل مکیدن) و برای جلب توجه مادرخود گریه می کنند. از هنگام تولد تا حدود ۵ سالگی، خردسالان انواعی ازدیگر مهارت های ضروری را فرا می گیرند. مهارت های جسمی، چیره دستی، زبان و رفتار اجتماعی چهار جنبه مهم تکامل کودک هستند. کسب این مهارت ها طی مراحل مشخص موسوم به »شاخص های نمو« روی می دهد. این مراحل به ترتیب خاصی روی می دهند و زمان آن را به صورتی نه چندان دقیق می توان پیش بینی کرد. هر چند که سن دقیق دستیابی به این مهارت ها در هر کودکی متفاوت است. توانایی یادگیری مهارت های خاص مثل کنترل ادرار و مدفوع به بلوغ دستگاه عصبی کودک بستگی دارد. علاوه بر آن قبل از یادگیری مهارت های پیچیده مشخص، ابتدا لازم است که کودکان توانایی های ساده تری را کسب کنند؛ برای مثال کودک باید قبل از آن که بتواند راه برود، باید بتواند بایستد. مهارت های جسمی مهمترین مهارت ها، کنترل یافتن بر وضعیت بدن، تعادل و حرکت است. شیرخوار ابتدا یاد می گیرد چگونه سرش را بلند کند و بچرخاند. سپس سرش را بلند کنند و بچرخاند سپس می نشیند. پس از آن یاد می گیرد که چگونه روی زمین بخزد، بایستند، راه برود و بدود. چیره دستی و بینایی کودکان یاد می گیرند که چگونه حرکات دست و بینایی خود را هماهنگ کنند. تا بتوانند اعمالی همچون برداشتن اشیا و نقاشی کردن را انجام دهند. شنوایی و زبان در ابتدا کودکان فقط به سمت صدا برمی گردند و با بغ بغو کردن به آن پاسخ می دهند. در یک سالگی کودک اولین کلمه خود را به زبان می آورد و به تدریج معنی کلمات را می فهمد و پـس از آن یـاد مـی گیرد جمـله سازی کند. رفتار اجتماعی و بازی لبخند زدن اولین مهارت اجتماعی است که کودک فرا می گیرد. بعدها یاد می گیرد که با دیگر کودکان بازی کند و جدایی از والدین را تحمل کند. کودکان مهارت های عملی از قبیل تغذیه و لباس پوشیدن (به تنهایی) را نیز یاد می گیرند.

● دستگاه تنفس

تنفس فرایندی است که از طریق آن، بدن اکسیژن کسب می کند (برای تولید انرژی) و دی اکسید کربن (محصول دفعی اصلی) را دفع می کند. هوا از طریق بینی یا دهان وارد شده، از طریق نای (لوله هوا) به طرف برونش ها (راه های هوایی تحتانی) و برونشیول ها (راه های هوایی کوچکتر) در ریه ها می رود. برونشیول ها به کیسه هایی به نام آلوئول ختم می شوند که در اطراف آنها رگ های خونی قرار دارد. اینجا اکسیژن وارد خون و دی اکسید کربن وارد ریه ها می شود تا به خارج دمیده شود. تنفس توسط دیافراگم (یک عضله) و عضلات بین دنده ای انجام می شود. دستگاه تنفسی شامل حلق (گلو)، حنجره و اپی گلوت نیز هست. لوزه ها و آدنوئیدهـای واقع در حـلق به مبارزه با عفونت ها کمـک می کنند. حنجره، حاوی طناب های صوتی است که برای تولید صدا به لرزش در می آیند. اپی گلوت در طول بلع، نای را می بندد تا غذا وارد ریه ها نشود


منابع :
----------------------
aftab.ir
http://www.reza-ayazi.blogfa.com

آشنایی با کیسه صفرا و بیماریهای مرتبط

در ایران بین 10 الی 20% زنان مبتلا به عارضه سنگ کیسه صفرا هستند. دکتر غلامرضا کفیلی متخصص بیماریهای داخلی در خصوص عارضه سنگ کیسه صفرا می گوید: کیسه صفرا مخزنی است برای ذخیره مایع صفرا که از کبد به داخل آن ترشح می شود، مایع صفرا سبز رنگ بوده و حاوی موادی است که برای هضم مواد غذایی کارایی دارد. به هنگام خوردن مواد چرب کیسه صفرا منقبض شده و صفرای درون آن از طریق مجرای صفراوی مشترک وارد دوازدهه می شود این کیسه در زیر کبد توسط مجرایی به کبد متصل است. مایع صفرا حاوی کلسترول و املاح است که وقتی میزان کلسترول مایع صفرا از حدی بیشتر شود به عنوان هسته ای جهت تشکیل سنگ عمل می کند و به تدریج سنگ یا سنگهایی در داخل کیسه ایجاد می شود.

وی علت ها و نشانه های این عارضه چنین عنوان کرد:

سنگهای کیسه صفرا معمولاً نشانه هایی ایجاد نمی کنند ولی وقتی تعداد آنها افزایش م یابد و یاسنگی از کیسه صفرا خارج شود علائمی چون حالت تهوع و استفراغ، درد ناحیه بالای شکم خصوصاً در زیر دنده های راست را به وجود می آورد. با توجه به اینکه سنگهای کیسه صفرا دو نوع است علت آن نیز متفاوت است. 1- سنگهای کلسترولی به علت افزایش میزان کلسترول مایع صفرا تشکیل می شود که علت های مختلفی دارند این علت ها شامل فاکتورهای ارثی، چاقی، کاهش شدید وزن ناشی از رژیم های لاغری شدید، هورمونهای جنسی زنانه، قرص های ضد بارداری، افزایش سن، تغذیه وریدی (مصرف سرمهای غذایی چربی و پروتئینی) طولانی مدت، روزه داری، حاملگی، بعضی داروها مثل کلوفیبرات (داروی ضد چربی خون)، رژیم غذایی پر چربی و پر کالری و همچنین ضایعات نخاعی می باشد و نوع دیگر آن سنگهای رنگدانه ای است که به علت همولیز مزمن (پاره شدن گلبولهای قرمز) ناشی از بیماریهای کم خونی ارثی مثل تالاسمی، سیروز الکلی (نارسائی کبد ناشی از الکل)، کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B12، عفونت های انگلی و افزایش سن و همچنین بیماریهای روده باریک می باشد. دکتر کفیلی در توضیحاتی بیشتر گفت: وقتی کیسه صفرا دچار التهاب و عفونت می شود یعنی باکتریها از طریق مجرای صفراوی مشترک و یا از طریق رگهای خونی به کیسه صفرا حمله ور می گردد گاهی انسداد مجرا توسط سنگ باعث این التهاب می شود، و بیمار دچار تهوع – استفراغ – تب و لرز – درد شکم و گاهی یرقان شده و این همان لحظه ای است که می بایست بیمار تحت عمل جراحی قرار گیرد.

وی در خصوص نحوه تشخیص و درمان نیز توضیح داد و افزود: سرانجام تشخیص سنگ کیسه صفرا با انجام سونوگرافی حاصل می شود اگر چه از سی تی اسکن هم می توان استفاده کرد لازم به ذکر است: کلیه بیماران زیر 50 سال که دارای سنگ کلیه صفرا می باشند باید تحت عمل قرار گیرند، بیماران بالای این سن اگر دارای 2 یا چند سنگ باشند نیز می بایست عمل جراحی انجام دهند، اما بیماران بالای 50 سال که دارای یک سنگ با قطر کمتر از 2 سانتیمتر و بدون علام هستند نیازی به جراحی ندارند. یادآوری می کنم: داروهای خوراکی که برای درمان سنگ کیسه صفرا مصرف می شوند درمان قاطعی نیست و اغلب برای مواردی کار ساز است که سنگ به صورت منفرد بوده و بیمار توانایی انجام عمل جراحی را ندارد و علی رغم هزینه بالا این درمان نیز باید طولانی مدت ادامه یابد.

و اما زردآب یا زهرآبه صبحگاهی که اصطلاحی شایع از اختلالات صراوی در میان عموم است از ایشان می خواهیم دراین باره هم توضیحبدهند.گاهی به علت اختلال در حکات اثنی عشر و نیز اختلال در دریچه خروجی مجرای صفراوی مشترک افراد بدون وجود (صبح هنگام) صفرا به داخل اثنی عشر راه یافته و از آنجا به داخل معده برگشت می شود که می تواند علاوه بر آسیب رساندن به مخاط معده به داخل مری نیز برگشت شود و حتی وارد حلق و حفره دهان گردد، به این حالت ریفلکس صفرا گفته می شود که مزه تلخی بر دهان باقی می ماند. ازعوارض این اختلال، التهاب مخاط معده و انتهای مری است و به علت ورود صفرا و اسید به داخل نای در طولانی مدت می تواند باعث ایجاد آسم گردد.

دکتر غلامرضا کفیلی متخصص بیماریهای داخلی جهت پیشگیری از ابتلا به بیماریهای سنگ کیسه صفرا همچنین تسکین زهرابه صفحگاهی رژیم غذایی کم چرب همراه با فعالیت مداوم جسمی را توصیه نمود و تاکید کرد:

حذف مواردی چون سوسیس و کالباس – کاکائو – قهوه – نسکافه – غذای چرب – عرق نعناع – انواع مرکبات – کیوی و ... از برنامه غذایی روزانه و جایگزینی سبزیجات – میوه جات – ماهی و ...توصیه می شود که البته با توجه به شرایط جسمانی بیمار، پزشک دستورات غذایی لازم را ارائه می دهد. سیگار و الکل نیز در تشدید همه بیماریها بسیار دخیل است.

در شماره بعدی باز هم در خصوص سنگهای صفرا به گفتگو خواهیم نشست.

دانستنیهایی درباره یبوست

مدفوع(feces/stool) انسان بطور طبیعی نیمه جامد با پوششی از موکوس است. ظاهر مدفوع بسته به وضعیت سیستم گوارش (تحت تاثیر رژیم و سطح سلامتی) متغیر میباشد. رژیم غذایی با محتوای فیبر بالا مدفوع را حجیم و مصرف غذاهای آبکی ، مدفوع را نیز آبکی میکند. تناوب اجابت مزاج طبیعی بسته به فرد و شرایط، از روزی 3 مرتبه تا هفته ای 2 تا 3 بار متغیر است. شکل و قوام مدفوع سالم، کشیده با سطحی هموار و بافتی شبیه کره بادام زمینی خامه ای است.


288_1

اجزای سازنده مدفوع: 75 درصد آب (در اسهال درصد آب بیشتر و در یبوست کمتر است)، 25 درصد (1/3) باکتریهای مرده،1/3 باقیمانده غذاهای هضم نشده نظیر سلولز. دیگر اجزای مدفوع را چربی ها (کلسترول)، پروتئین ها، املاح معدنی (فسفات)، موکوس، باکتریهای زنده و سلولهای مرده تشکیل میدهند.

نکته: برخی غذاها به علت محتوای فیبر بالایشان ممکن است بدون هضم و دست نخورده همراه مدفوع خارج شوند، مانند: دانه ها، آجیل، ذرت، لوبیا.

روده بزرگ: وقتی کیموس(chyme)(ماده آبکی ای که در معده در پی گوارش غذا شکل میگیرد) وارد روده بزرگ میشود، 90 درصد آب آن توسط روده کوچک گرفته شده است. و تنها 10 درصد آب و الکترولیتهای سدیم، منیزیوم و کلراید، و همچنین فیبرهای رژیمی باقی مانده اند.کیموس با باکتریها و موکوس ترکیب شده و مدفوع را پدید می آورد. باکتریها برخی از فبیرها را شکسته و به عنوان غذا استفاده میکنند، که تولید استات، پروپیونات و بوتیرات میکنند، که به عنوان غذا توسط سلولهای پوشش روده بزرگ مورد استفاده قرار میگیرند. باکتریهای روده بزرگ روزانه 100 کالری انرژی در اختیار بدن قرار میدهند.PH روده بزرگ بین 5.5 تا 7 متغیر است. در روده بزرگ جذب آب و املاح معدنی از مواد هضم نشده انجام میگیرد. هر چه بیشتر مدفوع در روده بزرگ باقی بماند، آب بیشتری از دست داده و خشک تر میشود. حفظ تعادل آب، تولید و جذب ویتامینهای B و K نیز از دیگر کارکردهای روده بزرگ میباشد.

بوی مدفوع:فعالیت باکتریهای روده ای عامل بوی بد مدفوع میباشند. باکتریها با تولید ترکیبات حاوی سولفور نظیر تیولها (THIOLS) ، ایندول (INDOLE) ، اسکاتول(SKATOLE) ، مرکاپتان(MERCAPTANS) و همچنین گاز غیر ارگانیک سولفید هیدروژن (HYDROGEN SULFIDE) باعث بوی بد مدفوع میشوند.

نکته:مصرف ادویه جات نیز میتواند به بروی بوی مدفوع تاثیر گذار باشد.

نکته: مصرف گوشت که غنی از سولفید ها میباشد، بوی مدفوع را نامطبوع تر میکند.(به همین خاطر است که مدفوع گوشتخواران از گیاهخواران بدبو تراست)

نکته:مصرف سبزیجات چلیپایی نظیر کلم و بروکلی نیز به علت وجود ترکیبات سولفور دار بوی مدفوع را نامطبوع تر میسازند.

نکته:رشد و تکثیر بیش از حد باکتریهای روده بزرگ نیز موجب بدبو تر شدن مدفوع میشود.

رنگ مدفوع: از ترکیب بیلی روبین حاصل از تجزیه گلبولهای قرمز خون و صفرا (سبز رنگ است) ایجاد میشود. بیلی روبین پس از طی واکنشهای پیچیده ای به اوروبیلی نوژن و سپس به استرکوبیلین (STERCOBILIN) که رنگ قهوه ای به مدفوع میدهد تبدیل میشود.

نکته:رنگهای غذایی مصنوعی و یا طبیعی در رنگ مدفوع تاثیر گذار هستند.

نکته:غذاهای واجد رنگدانه های تیره مانند زغال اخته و چغندر باعث تغییر رنگ مدفوع میشوند.

نکته:رنگ مدفوع نوزادان به خاطر حضور صفرای تنها ،زرد و یا سبز است.

نکته:مصرف برخی داروها نیز در رنگ مدفوع تاثیر گذار میباشند.

علل تغییر رنگ و بافت مدفوع:

-مدفوع سبز:

1-عبور سریع مدفوع از روده ها.

2-مصرف زیاد سبزیجات سبز رنگ و یا غذاهای حاوی  رنگ مصنوعی سبز.

3-خوراندن غذا برای نخستین بار به نوزادان.

- مدفوع زرد:

1-اسهال زرد رنگ میتواند نشانه عفونت انگلی و یا سالمونلا باشد.

2-افزایش سطح  بیلی روبین خون در نشانگان گیلبرت(GILBERT SYNDROME) که با زردی شدید همراه است.

- مدفوع سیاه و قیر مانند: خونریزی در مری، معده و یا روده کوچک -کم خونی فقر آهن، سرطان روده بزرگ، زخم معده، سیروز کبدی، انگل روده ای، مصرف قرصهای آهن.

- مدفوع قرمز: خونریزی شدید از روده ها و یا اسهال شدید.

- مدفوع سفید و یا رنگ پریده:

1-فقدان صفرا و مشکلات کبدی (مانند انسداد مجاری صفرا و یا هپاتیت B(مدفوع رنگ پریده و یا خاکستری)

2-بلع سولفات باریوم بمنظور انجام رادیوگرافی مجاری گوارش.

- مدفوع شناور(روی آب): محتوای فیبر و یا چربی زیاد در مدفوع. نشانه سوء جذب است.همچنین احتباس زیاد گاز روده ای در مدفوع باعث شناور شدن آن روی آب میگردد.

نکته:علت سوزش حین دفع مدفوع مصرف ادویه جات تند میباشد.

محتوای چربی مدفوع:

مدفوع از یک درصد چربی تشکیل یافته است.وقتی این میزان به 7 درصد افزایش می یابد،(STEATORRHEA) نامیده میشود.در این حالت مدفوع شل، حجیم، روغنی، بدبو، چسبناک، خاکستری و یا رنگ پریده، روی آب شناورگردیده و به کاسه توالت می چسبد. علت آن اشکال در سیستم گوارش در شکستن و جذب چربی ها میباشد. اشکال در پانکراس (لوزالمعده) که آنزیم شکستن چربی را ترشح میکند و یا روده باریک که وظیفه جذب چربی ها را بعهده دارد، میتوانند عامل آن باشد.


مکونیوم(MECONIUM) چیست؟

ماده ای چسبناک و به رنگ سیاه بوده که نخستین مدفوع نوزاد پس از تولد میباشد. مکونویم متشکل از موادی است که جنین حین سپری کردن در رحم بلعیده است. این مواد شامل: سلولهای اپی تلیال روده، موکوس، مایع آمنیوتیک، صفرا، کرک جنینی(LANUGO)(لانوگو) (موی نازک، بی رنگ و فاقد مغز میانی که کرک مانند بوده و تمام بدن جنین را در رحم میپوشاند) و آب میباشد.

نکته: حرکات دودی روده بزرگ باعث راندن مدفوع به سمت مقعد میشود. حرکات روده ای در افراد مسن کند میشود از اینرو بیشتر مستعد ابتلا به یبوست میشوند.

نکته: ریفلکس معدی-روده بزرگ نیز در افراد مسن ناکارا تر میشود. این ریفلکس پس از مصرف غذا و افزایش حجم معده روی میدهد که حرکات روده ای را افزایش داده، و نیاز به اجابت مزاج را پدید می آورد.

یبوست(constipation): حالتی در سیستم گوارش است که اجابت مزاج در فرد دردناک و دشوار میگردد. معمولا دفع کمتر از 3 نوبت در هفته یبوست نامیده می گردد.زور زدن هنگام دفع مدفوع و یبوست مزمن میتواند به بواسیر یا هموروئید(hemorrhoid) ، شقاق و یا فیشر(anal fissure) ، انسداد روده ای(bowl obstruction) ، بی اختیاری مدفوع (soiling/encopresis)، فشردگی و تراکم مدفوع(FECAL IMPACTION)  و یا به شکم درد و ورم شکم بیانجامد. یبوست به تعداد دفعات اجابت مزاج مربوط نبوده، بلکه بیشتر به عادات رژیمی، فعالیت جسمی، دریافت مایعات و دیگر عوامل بستگی دارد.

علایم یبوست:

1-اجابت مزاج دشوار و دردناک.

2-مدفوع سفت و حجیم.

3-درد و ورم شکم.

4-نفخ.

5-حس دفع ناقص.

علل ایجاد یبوست:

1-سفت شدن مدفوع:

-مصرف ناکافی فیبرهای رژیمی.

- کم آبی بدن (عدم مصرف کافی مایعات)

- مصرف برخی داروهایی که حاوی آهن، کلسیم و آلومینیوم هستند. از قبیل: ضد اسیدها، ضد تشنج ها، آرام بخشها، مکملهای آهن، ادرار آورها.

2- کاهش و یا فقدان حرکات روده ای که به حرکات دودی (peristalic movement) معروف میباشد:

- کم کاری غده تیروئید.

- فقر پتاسیم.

- آسیب به اسفنکتر مقعد.

- مصرف برخی داروها (مواد مخدر، کدئین، مورفین و ضد افسردگی ها)

- بی تحرکی.

- عدم مصرف کافی فیبرهای رژیمی.

- عدم مصرف غذا در فواصل زمانی منظم در طی روز.

- مصرف زیاد غذاهای پروتئینی.

- مسمومیت با سرب و سایر فلزات سمی (آرسنیک، جیوه).

- بیماریهای شدید.

3-به تاخیر انداختن دفع مدفوع (باقی ماندن زیاد مدفوع در روده بزرگ باعث از دست رفتن بیشتر آب مدفوع و سفت شدن آن میشود)

4-تنگی قسمتی از روده که ایجاد انسداد کرده و اجازه عبور مدفوع را نمیدهد. مانند:تومورها،استنوز روده و دیورتیکول(diverticula) (بیرون ‌زد گی‌های‌ کوچک و‌ کیسه‌ مانند در دیواره‌ روده‌ بزرگ)

5-یبوست روان تنی: که ریشه در اضطراب و عدم آشنایی با محیط دارد. استرس و اضطراب مزمن،بی میلی به دفع مدفوع و عادات غذایی نامطلوب عامل آن است.

6- سوء مصرف ملین ها و مسهل ها(به علت ایجاد وابستگی به آنها)

7-مصرف زیاد چربی، قند و شکر(شیرینی جات و خامه)

8-حاملگی(به علت تغییرات هورمونی و فشار رحم به روی روده)

9-استرس و اضطراب.

10-ضعیف بودن عضلات کف لگن.

11-از دست رفتن الکترولیتهای بدن از طریق ادرار، اسهال و یا استفراغ.

12-کهولت سن.

13-سفر کردن(به علت تغییر رژیم و فعالیت های روزمره)

14-نشانگان روده تحریک پذیر: اسپاسم (گرفتگی) روده بزرگ باعث انقباض ممتد آن میشود، بنابراین حرکت مدفوع متوقف میشود.

15-برخی بیماریها: سکته، لوپوس، پارکینسون، آسیب به نخاع، دیابت، بیماریهای نورولوژیک و عضلانی، و ام اس(MS).

16-عادات اجابت مزاج غلط (در کودکان)

اقدامات تشخیصی:

1- عکسبرداری با  اشعه ایکس با تنقیه باریوم(BARIUM ENEMA)

2- سیگموئیدوسکوپی(SIGMOIDOSCOPY) و کولونوسکوپی(COLONSCOPY): آندوسکوپی روده بزرگ میباشند که بوسیله یک لوله قابل انعطاف و دوربین دار روده بزرگ معاینه میگردد.

3-آنالیز مدفوع برای شناسایی خون در آن.

4- بررسی تاریخچه بیمار ازنظر رژیم غذایی، داروهای مصرفی و فعالیت بدنی.

5-بررسی قدرت انقباض اسفنکتر مقعد(ANORECTAL MANOMETRY): در این روش یک لوله باریک و قابل انعطاف وارد راست روده گردیده سپس با باد کردن یک بادکنک در سر آن عملکرد عضلانی راست روده و مقعد بررسی میشود.

چه وقت بایستی به پزشک مراجعه کرد؟

1-تغییر در الگوی اجابت مزاج.

2-مشاهده خون در مدفوع.

3-درد شدید در شکم همراه با یبوست.

4-درد در ناحیه مقعد.

5-کاهش وزن بی علت.

6-یبوستی که به رغم اقدامات درمانی بیش از 7 روز ادامه می یابد.

7-یبوست و اسهالی که بطور متناوب تکرار میشوند.

8-یبوست در پی مصرف داروهای جدید.

درمان یبوست:

1-برطرف کردن علت ایجاد کننده آن.

2-اصلاح رژیم غذایی.

3-فعالیت جسمی و ورزش.

4-استفاده از مسهل ها.

5-در موارد شدید استفاده از تنقیه ها و عمل جراحی.

پیشگیری از یبوست:

1-حداقل روزی 3 وعده غذا (با فواصل زمانی 4 ساعت) مصرف کنید.

2-روزانه حداقل یک لیتر آب بنوشید.

3-از مصرف الکل و مواد غذایی حاوی کافئین اجتناب ورزید.

4-به اندازه کافی از فیبرهای رژیمی در برنامه غذایی خود بگنجانید (سبزیجات، میوه و غلات سبوس دار)

5-بطور منظم فعالیت بدنی داشته و ورزش کنید.

6-اجابت مزاج را به تاخیر نیاندازید.

7-در مصرف مسهل ها زیاده روی نکنید.

8-پس از صرف صبحانه بمنظور اجابت مزاج  10 دقیقه در توالت بمانید.

9-استرس خود را کاهش دهید.

آشنایی با مسهل ها:

1-عوامل حجیم کننده(BULK-FORMING): با جذب آب در روده مدفوع را نرم میکنند. ایمن ترین نوع مسهل ها محسوب میشوند. باید همراه با آب مصرف شوند وگرنه ایجاد انسداد میکنند. فیبرهای رژیمی را نیز شامل میشوند. مدفوع را حجیم تر کرده و باعث میشوند مدفوع آب بیشتری را در خود نگه دارد. همچنین با تولید یک ژل ملین عبور مدفوع را در قولون تسهیل میکنند. مانند: سبوس پسیلیوم(psyllium) یا همان دانه ها ی اسفرزه، متیل سلولز(methylcellusose) و پلی کربوفیل(polycarbophyl).

2-محرک ها(STIMULANTS): باعث انقباضات ریتمیک روده میشوند (تحریک حرکات دودی)، اما باعث نرم شدن مدفوع نمیشوند. خطرناک ترین مسهل ها میباشند، چراکه ایجاد وابستگی کرده و به روده ها آسیب میرسانند. نظیر روغن کرچک، آلوئه ورا، قرص و شیاف بیزاکودیل(bisacodyl).

3-نرم کننده ه ا(SOFTENERS): باعث نفوذ آب و چربی به مدفوع میشوند.مدفوع را مرطوب کرده و از خشک شدن آن جلوگیری میکنند.معمولا پس از زایمان و اعمال جراحی تجویز میگردند.مصرف بی رویه آنها باعث خارج شدن توازن الکترولیتهای بدن میشود. این دسته از مسهل ها به سرعت ایجاد تحمل کرده، بنابراین مصرف طولانی مدت، اثر بخشی آنها را به شدت کاهش میدهد.مانند(docustate).

4-روان کننده ها(LUBRICANTS): مدفوع را چرب و لیز میکنند. روغنهای معدنی رایج ترین آنها میباشد.

5-اسموتیک ها(OSMOTICS): حاوی نمکها و کربوهیدراتهایی میباشند که باعث ماندگاری آب در روده بزرگ و افزایش حرکات دودی میشوند. اما مصرف بی رویه آنها نیز توازن الکترولیتها را بر هم میزند.این دسته از مسهل ها خود به دو نوع نمکی (saline) و(hyperosmotic agents) تقسیم بندی میشوند. مسهل های نمکی نظیر: هیدروکسید منیزیوم، سولفات منیزیوم، فسفات سدیم، سیترات منیزیوم، سدیم بی فسفات. مسهل های هایپراسموتیک نظیر: شیاف گلیسیرین، لاکتولاز(lactulase) و سوربیتول(sorbitol) .

نکته:مصرف طولانی مدت روغنهای معدنی از جذب ویتامین‌های محلول در چربی از روده (نظیر ویتامین A,D,E,K­) جلوگیری می‌کند.

نکته: مسهل ها به اشکال خوراکی (پودر، شربت، قرص و کپسول) و یا شیاف موجود میباشند.

نکته:روغن زیتون و روغن بادام نیز ملین های ملایم میباشند.

عوارض یبوست:

1-تراکم مدفوع(FECAL IMPACTION):توده  حجیم و سفت شده مدفوع است که با حرکات روده ای قابل دفع نیست. بنابراین برای خارج کردن آن نیاز به مسهل های قوی و یا دخالت پزشک میباشد.

2-بواسیر و یا هموروئید(HEMPRRHOID):ورم و التهاب وریدهای راست روده(RECTUM) و یا مقعد(ANUS) میباشد. کانال مقعدی با شبکه‏ای از وریدهای کوچک که درست زیر پوست هستند پوشیده می‏شود.


289_2



انواع هموروئید:

- هموروئید خارجی: خارج از مقعد بوده بنابراین قابل رویت بوده و احساس میشوند. معمولا دردناک، متورم و خارش دار هستند (در پی ایجاد لخته خون در آنها).

- هموروئید داخلی: در داخل راست روده و کانال مقعدی میباشند و از آنجایی که این مکان فاقد گیرنده های درد است، هموروئید داخلی دردناک نبوده و معمولا بیمار از وجود آن اطلاع ندارید. عدم درمان بواسیر داخلی میتواند به گسترش آن منجر گردد. هموروئید داخلی وقتی از مقعد بیرون میزند(PROLAPSED ) هموروئید پرولاپس یافته (افتادگی پیدا کردن هموروئید) نامیده شده و یا وقتی که عضله اسفنکتر با انقباض خود هموروئید پرولاپس یافته را گیر میاندازد، ایجاد هموروئید (STRANGULATED) میکند، که درآن جریان خون ورید قطع میگردد. هموروئید داخلی خفیف به داخل مقعد محدود میشود، هموروئید داخلی متوسط را میتوان با دست به داخل مقعد برگرداند، اما هموروئید دچار افتادگی را نمیتوان با دست به داخل برگرداند. هموروئید داخلی میتواند خونریزی کند.

علایم هموروئید:

درد-سوزش-خارش-تحریک مقعدی-خونریزی از مقعد-ترشح موکوس از مقعد.

علل بواسیر:

1-زمینه ژنتیکی (ضعیف بودن دیواره وریدهای راست روده و مقعد).

2-زور زدن هنگام اجابت مزاج.

3-یبوست.

4-فشار زیاد به وریدهای مقعدی به علت تونوس عضلانی ضعیف (اطراف لگن) و یا وضعیت بدنی نامناسب(مثل نشستن و یا ایستادن های طولانی مدت)

5-چاقی، سبک زندگی بی تحرک، اسهال مزمن، حاملگی، به تاخیر انداختن اجابت مزاج، مصرف نکردن فیبر رژیمی، مصرف ادرار آورها (نظیر نوشابه گای گازدار و قهوه که سبب سفت شدن مدفوع میگردند)، مصرف زیاد الکل، مصرف زیاد پنیر و شیر، فقر ویتامین K ، به تن کردن لباسهای زیر تنگ، بلند کردن اجسام سنگین، سرفه های مزمن در بروز بواسیر تاثیر گذار میباشند.

پیشگیری از بواسیر:

مصرف زیاد مایعات-مصرف بیشتر فیبرهای رژیمی-افزایش فعالیت بدنی و ورزش کردن-بهبود وضعیت بدنی-زور نزدن هنگام اجابت مزاج-عدم مصرف زیاد مسهل ها-استفاده از توالتهای ایرانی بجای توالتهای فرنگی و همچنین پوشیدن لباسهای زیر راحت، گشاد و سبک.


شقاق و یا فیشر مقعدی(ANAL FISSURE): یک ترک و یا پارگی در ناحیه ابتدای مقعد است، که گاهی با خونریزی خفیف حین اجابت مزاج همراه است. کشیدگی بیش از حد غشاء مخاطی مقعد علت ایجاد آن است.


290_1


علل ایجاد شقاق:

1-زور زدن هنگام اجابت مزاج.

2-یبوست مزمن و یا شدید.

3-اسهال مزمن ویا شدید.

4-بیماری کرون(CROHN`S DISEASE)(التهاب مزمن مجاری روده ای)

5-پس از وضع حمل در زنان.

6-رابطه جنسی از راه مقعد و یا داخل کردن اشیاء خارجی به داخل مقعد.

علایم شقاق:

1-درد حین اجابت مزاج و یا ساعت ها پس از آن.

2-یبوست.

3-مشاهده خون در مدفوع.

4-شکاف قابل رویت در مقعد.

5-سوزش، درد و خارش.

پیشگیری از شقاق:

درمان به موقع یبوست، مصرف کافی فیبرهای رژیمی، درمان سریع اسهال، عدم زور زدن حین اجابت مزاج، حفظ بهداشت مقعد (آن را خشک و پاکیزه نگه دارید)، عدم استفاده از کاغذ توالت معطر، چرب کردن مقعد با وازلین.

بی اختیاری مدفوع(SOILING/ENCOPRESIS): به خروج عیر ارادی مدفوع در پی یبوست مزمن در کودکان اطلاق میشود. یبوست باعث باقی ماندن مدفوع در راست روده میشود.بنابراین راست روده (رکتوم) بتدریج متورم و متسع میشود. این تجمع مدفوع و اتساع راست روده باعث از دست رفتن حس در راست روده  میشود. در نهایت مدفوع نرمتر و شل از کنار توده مدفوع متراکم نشت کرده و از آنجایی که رکتوم فاقد حس میباشد، مدفوع نرم به شکل اسهال از مقعد کودک بی اختیار خارج میشود.


291_1

عواقب روانی بی اختیاری مدفوع:

1-کاهش عزت نفس کودک.

2-انفصال رابطه میان والدین و کودک.

3-ترس از تنبیه شدن در کودکان.

4-خشم والدین (والدین تصور میکنند کودک از روی عمد و یا ارادی این کار را میکند)

5-بروز مشکلات رفتاری و عاطفی در کودک.

علل ایجاد آن:

یبوست، رژیم غذایی غلط، عادات اجابت مزاج غلط، عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و روانی.

منبع:http://www.3333.ir/LinkDetail/572.html

مری بارت

بعد از چند سال که مری به طور دایم با اسید معده در تماس باشد، به تدریج تغییراتی در مری ایجاد میشود که دیواره آن را شبیه معده می‌سازد (با مخاط محافظ آن). این وضعیت را اصطلاحاً مری بارت (Barrett) می‌نامند زیرا اولین بار، دکتری به نام بارت آن را کشف نمود. در بسیاری از موراد، این تغییر باعث هیچگونه مشکلی نمیشود اما مشخص شده است که مری بارت می‌تواند باعث سرطان مری شود به همین دلیل، اگر شما دچار مری بارت شدیدی می‌باشید، باید هر چند وقت یکبار از نظر بروز سرطان مری تحت معاینه و بررسی قرار بگیرید.
نحوه تشخیص ریفلاکس
پزشک شما قادر است با توجه به علایم و مشکلات شما، بدون اینکه نیازی به انجام آزمایش خاصی باشد، تشخیص ریفلاکس معده به مری را برای شما مطرح سازد (بخصوص اگر چندین سال دچار این علایم باشید). از طرف دیگر، برای اینکه این تشخیص تایید شود و یا اینکه خیال شما راحت شود که مشکل وخیمی وجود ندارد، پزشک می‌تواند برای شما آزمایشهایی را درخواست نماید، بخصوص اگر:
- سن شما از ۴۰ سال بیشتر باشد و علایمتان تغییر کرده باشد.
- سن شما از ۴۰ سال بیشتر باشد و برای اولین بار دچار این علایم شده باشید.
- در بلع غذا دچار مشکل باشید.
- علایم شما با درمان بهبود نیابند.
شایعترین آزمایش و مفیدترین آنها، انجام آندوسکوپی می‌باشد، رادیوگرافی با استفاده از باریوم (ماده حاجب) گاهی اوقات ممکن است مفید باشد زیرا می‌تواند اسپاسم عضلات مری را نشان دهد. در موارد نسبتاً نادری که با استفاده از این آزمایشها، نتوان به روشنی وضعیت را تشخیص داد، آزمایش دیگری وجود دارد که می‌توان از آن استفاده نمود. در این آزمایش با استفاده از لوله‌ای که از طریق بینی به مری فرستاده میشود،‌ مقدار اسید و فشاری که در مری وجود دارد اندازه‌گیری میشود.
درمان ریفلاکس
درمان ریفلاکس، همانند درمان سایر بیماریها، ابتدا براساس حذف و از بین بردن علل ایجاد کننده آن اجرا میشود. اهمیت زیادی دارد که نسبت به تغییر و اصلاح کارهایی که در زندگی‌تان انجام می‌هید و باعث بدتر شدن بیماری‌تان میشود اقدام نمایید:
- اگر سیگاری هستید، تصمیم بگیرید که دست از این کار بردارید و این تصمیم را اجراء نمایید. سیگار کشیدن احتمال سوزش سرمعده را افزایش می‌دهد و برای سلامت عمومی شما نیز مضر می‌باشد.
- در صورت لزوم، اقدام به کاهش وزن نمایید سعی کنید که تمرینات ورزشی منظمی انجام دهید و نیز در صورت نیاز، اقدام به تغییر و اصلاح رژیم غذایی‌تان کنید.
- از مصرف مشروبات الکلی پرهیز نمایید.
- از مصرف غذاهایی که به نظر خودتان باعث بدتر شدن وضعیتتان میشود خودداری نمایید. هیچگاه معده خود را پر از غذا نکنید. بلکه به دفعات بیشتر اما هر بار مقدار کمی غذا بخورید، همیشه به حالت نشسته غذا بخورید، به طور آهسته غذا بخورید و غذایتان را خوب بجوید.
- کمربند تنگ یا لباس زیر تنگ نپوشید.
- درست قبل از رفتن به بستر، اقدام به خوردن و یا نوشیدن نکنید.
- سر تخت خود را ۱۵ سانتی‌متر بالاتر قرار دهید به طوریکه به حالت شیب‌دار قرار گرفته و بخوابید. همچنین خوابیدن به سمت چپ ممکن است مفید باشد.
- هیچگاه بلافاصله بعد از خوردن غذا، از کمر خم نشوید و دولا نگردید.
برای بسیاری از افرادی که دچار ریفلاکس هستند، انجام اقدامات فوق، تمام آن چیزیهایی است که برای آنها لازم می‌باشد، اما ممکن است برای بعضی از افراد، اثری نداشته باشد. اگر علایم شما به حد کافی بهبود یافت ودیگر شما را مانند سابق اذیت نکرد، ممکن است نیاز به درمان دیگر نداشته باشید.
درمان دارویی
بسیاری از داروهایی که نیاز به نسخه پزشک ندارند (مثل داروهای ضداسید) ممکن است تمام آن چیزی باشند که برای کنترل علایم ریفلاکس شما لازم هستند. با این حال پزشک شما می‌تواند در صورت لزوم، داروهای قوی‌تری را برای شما تجویز نماید. این داروهای قوی به دو دسته طبقه‌بندی میشوند:
۱- داروهای مهارکننده پمپ پروتون ۲- داروهای پروکینتیک. این داروها فقط با نسخه پزشک به بیماران داده میشوند.
داروهای مهارکننده پمپ پروتون
داروهای مهارکننده پمپ پروتون، گروهی از داروها هستند که از ترشح اسید در معده جلوگیری می‌کنند و داروهای نسبتاً جدیدی هستند. داروهای اومپرازول، لانسوپرازول و پانتوپرازول از این گروه از داروها می‌باشند. این دروها خیلی قوی می‌باشند ودر صورتی که علایم ریفلاکس شما با انجام اقدامات ساده و مصرف سایر داروها برطرف نگردید از این گروه از داروها استفاده میشود. این داروها فقط وقتی که شما آنها را مصرف می‌کنید باعث توقف ترشح اسید معده میشوند و در صورت قطع مصرف این داروها، علایم ریفلاکس دوباره برمی‌گردند. این بدان معنی است که شما مجبور هستید آنها را به مدت طولانی مصرف نمایید که در این صورت ممکن است دچار عوارض جانبی آنها شوید.
این حقیق که این داروها نسبتاً جدید هستند، نشان می‌دهد که پزشکان هنوز مشغول جمع‌آوری اطلاعات بیشتری در مورد آنها می‌باشند. این داروها ممکن است دارای عوارض جانبی جزئی شبیه عوارضی که در مصرف داروهای آنتاگونیست گیرنده H۲ (سایمیتیدین و رانیتیدین) دیده میشود باشند (مثل سردرد، خواب‌آلودگی، کهیر و احتمالاً گیجی در افراد مسن) با این حال از آنجایی که داروهای مهارکننده پمپ پروتون بسیار قوی می‌باشند، اسید معده را شدیداً کاهش داده و تقریباً آن را به صفر می‌رسانند که این کار، دو عارضه جانبی مهم دارد. یکی از عملکردهای اسید معده که قبلاً هم توضیح آن را دادیم، آن است که به کشتن باکتریهایی که از طریق غذاخوردن وارد معده میشوند، کمک می‌نماید. بنابراین در صورت فقدان اسید معده، خطر بروز گاستروآنتریت (التهاب معده و روده) یا مسمومیت غذایی افزایش می‌یابد.
در افراد سالم و طبیعی، این وضعیت معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند اما در اشخاص سالخورده و یا افرادی که دچار بیماریهای دیگری نیز می‌باشند، ممکن است گاستروآنتریت‌های شدیدی ایجاد شود و این افراد دچار اسهال و استفراغ شوند. دومین نگرانی‌ای که مصرف طولانی مدت داروهای مهارکننده پمپ پروتون ایجاد می‌کنند، آن است که این داروها می‌توانند باعث نازک شدن جدار پوشاننده معده شوند که به این وضعیت اصطلاحاً آتروفی (Atrophy) معده گفته میشود. در این که آیا این آتروفی که با مصرف این داروها پیش می‌آید می‌تواند باعث بروز اشکال مهمی شود هنوز مشخص نشده واین مسئله در بین پزشکان باعث بحث‌هی طولانی شده ست.
در حال حاضر، اینطور تصور میشود که مصرف طولانی مدت داروهای مهارکننده پمپ پروتون بی خطر می‌باشد، با اینحال، این تصور ممکن است در آینده تغییر یابد. فقط در صورتی که مصرف این داروها در دراز مدت کاملاً ضروری باشند، باید اقدام به مصرف آنها نمود.
داروهای پروکینتیک
کلمه پروکینتیک (Perokinetic) در واقع به معنی کمک به حرکت می‌باشد. این داروها به عضلات دیواره معده کمک می‌کنند که در پیشگیری از ریفلاکس معده به مری موثرتر بوده و باعث میشوند که تخلیه معده به روده بهتر انجام شود. به علاوه، آنها باعث می‌گردند که دریچه بالایی معده محکم‌تر شود و به جلوگیری از ریفلاکس کمک نماید.
هر دوی این اثرات از طریق عمل داروهای پروکینتیک بر روی اعصابی که کنترل عضلات معده را برعهده دارند انجام میشود.
به غیر از نقشی که این داروها در درمان ریفلاکس دارند، از آنها میتوان در درمان معده نگران و مضطرب و گاهی اوقات در درمان سوءهاضمه بدون زخم نیز به خوبی استفاده نمود.
این داروها را معمولاً به طور مرتب و روزانه باید مصرف نمود. از انواع داروهای پروکینتیک می‌توان داروهای متوکلوپرامید و سیزاپراید را نام برد. گاهی اوقات این داروها به خاطر اثرات آنها بر روی روده، می‌توانند باعث دردهای شکمی و اسهال شوند. داروی متوکلوپرامید را معمولاً برای خانمهای جوان یا بچه‌ها تجویز نمی‌کنند زیر امی‌تواند باعث اسپاسمهای شدید عضلانی در صورت و گردن شود که به این وضعیت اصطلاحاً واکنش دیستونیک (Dystonic) گفته میشود. این عارضه جانبی در مردها و در خانمهای مسن‌تر کمتر دیده میشود.
جراحی
قبل از پیدایش داروهای قوی که باعث توقف ترشح اسید معده میشوند، ریفلاکسهای شدید را گاهی اوقات به وسیله عمل جراحی درمان می‌کردند.
به طور خلاصه، جراحی ریفلاکس دارای دو قسمت می‌باشد. اول اینکه، جراح با استفاده از چند بخیه، باعث میشود که سوراخ دیافراگم کوچکتر شده و در نتیج فتق هیاتوس نیز ترمیم میشود. دوم اینکه جراح با استفاده از پوشاندن قسمتی از معده به دور خود، باعث میشود که اسفنکتر تحتانی مری محکم‌تر شود.سابقاً این عمل‌های جراحی خیلی سخت انجام میشد و بیمار مجبور بود که چندین روز در بیمارستان بستری شود و چندین هفته نیز از رفتن به سرکار منع می‌شد، اما امروزه این عمل خیلی راحت‌تر انجام می‌گردد و بیمار کمتر با مشکل مواجه میشود، زیرا به جای برشهای بزرگ جراحی، اکنون جراحان با استفاده از آندوسکوپی‌هایی که به دوربین‌های ویدئویی متصل هستند، برشهای خیلی کوچکی در بدن ایجاد می‌کنند که فقط بتوانند این آندوسکوپها را وارد بیمار نمایند. نتیجه این کار باعث میشودکه بهبود پس از عمل جراحی، سریعتر انجام شود. با این حال، این عمل جراحی ممکن است از نظر تکنیکی بسیار دشوارتر باشد (بخصوص اگر بیمار چاق باشد).
با پیدایش عمل‌های جراحی راحت تر و از آنجایی که درمان دارویی ریفلاکس ممکن است نیاز به مدت خیلی طولانی داشته باشد، امروز دوباره جراحی ریفلاکس دارای طرفداران بیشتری شده است. با اینحال، انجام هرگونه عمل جراحی دارای خطراتی میباشد و حدود ۱۵ درصد افرادی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، دچار مشکلاتی بعد از عمل جراحی میشوند (بخصوص در آروغ زدن و استفراغ کردن دچار مشکل میشوند). بنابراین، معمولاً از جراحی‌ فقط در مواقعی استفاده میشود که درمان دارویی نتواند باعث رفع مشکل شود و یا اینکه بیمار نتواند به عللی از این داروها استفاده نماید.
عوارض ریفلاکس
عوارض ریفلاکس معده به مری معمولاً فقط در افرادی دیده میشود که دارای علایم شدیدی هستند و آن را درمان نکرده‌اند (مخصوصاً ‌در افراد سالخورده). عوارض ریفلاکس را فقط می‌توان به وسیله آندوسکوپی و یا رادیوگرافی با ماده حاجب (باریوم) تشخیص داد.
درمان عوارض
ازوفاژیت (التهاب مری) را می‌توان به همان روشی که ریفلاکس را درمان می‌کنند، درمان نمود. با این حال، درمان تنگ شدن مری درمان مری بارت کمی مشکل‌تر میباشد.
درمان ازوفاژیت (التهاب مری)
درمان ازوفاژیت خیلی شبیه درمانی است که برای ریفلاکس به کار می‌رود. گرچه برای چند هفته اول درمان، بهتر است که از یک داروی مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) استفاده نمود تا مطمئن شویم که از ازوفاژیت التیام یافته است.
وقتی که ازوفاژیت التیام یافت، به بیماران معمولاً داروهای ساده‌تر و با قدرت کمتر داده میشود (و در نتیجه کم خطر‌تر) تا به مدت طولانی بتوانند از آنها استفاده نمایند. به غیر از تغییر و اصلاح در رژیم غذایی و کم کردن وزن اضافه، مصرف داروهای ضد اسید ساده، ممکن است تمام آن چیزی باشند که برای درمان این مشکل لازم می‌باشند. با این حال، بعضی از بیماران، نیازمند مصرف داروهای پرقدرتی مثل آنتاگونیست‌های گیرنده H۲ (مانند سایمیتیدین و رانیتیدین) و یا حتی داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) میباشند.
درمان تنگی‌های مری
تنگ شدن مری که بر اثر ازوفاژیت (التهاب مری) طولانی مدت ایجاد میشود ممکن است به درمان تنهایی با داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) جواب دهند. اما اگر شما دارای هرگونه اشکال در بلع غذا هستید، سایر درمانها ممکن است لازم باشند. اگر مری شما تنگ و باریک شده است،‌ می‌توان آن را در حین آندوسکوپی، کشش‌ داد و گشاد نمود (گرچه این مشکل ممکن است بعد از مدتی دوباره عود نماید) گشاد کردن مری از طریق آندوسکوپی را هم می‌توان با عبور دادن یک وسیله که به تدریج قطر آن را بزرگتر می‌کنیم یا با قرار دادن یک کاتتر حاوی یک بالون (بادکنک) و سپس بادکردن بالون، انجام داد.
اکثر پزشکان توصیه می‌کنند که افرادی که به علت ریفلاکس دچار تنگی مری شده‌اند باید به مدت طولانی از داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) استفاده نمایند تا از عود مجددآن جلوگیری شود. حتی با مصرف طولانی مدت این داروها، تنگی مری ممکن است دوباره رخ دهد، اما معمولاً به گشاد کردن دوباره آن از طریق آندوسکوپی پاسخ خوبی می‌دهد.
مری بارت
در حال حاضر هیچگونه درمان موثر و تایید شده‌ای برای معالجه مری بارت (Barrett) وجود ندارد، با اینحال در آینده ممکن است لیزر درمانی از طریق یک آندوسکوپ نقش مهمی در درمان این بیماران داشته باشد.
مری بارت ممکن است بعد از چند سال به سرطان مری تبدیل شود، بنابراین اگر مشکل شما شدید می‌باشد و شما جوان هستید، باید هر سال یکبار آندوسکوپی انجام دهید تا به محض تغییر یافتن مری بارت به سرطان مری، اقدام به درمان آن نمایید. در صورت مشاهده تغییرات سرطانی، برای جلوگیری از پیشرفت سرطان، باید اقدام به عمل جراحی و برداشتن مری نمود که یک عمل خیلی سنگینی می‌باشد. براساس اینکه چه مقداری از مری باید با عمل جراحی برداشته شود، ممکن است لازم شود که معده به سمت بالا کشیده شود و یا اینکه به جای مری، یک قسمت از روده بزرگ قرار داده شود. خود مری بارت باعث بروز علایمی نمیشود، اما اگر تشخیص داده شودکه شما دچار مری بارت هستید، درمان طولانی مدت با داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) برای علایم شدید ریفلاکس ممکن است لازم باشد. 
 

تنگی مری یا ازوفاژیت خورنده

ازوفاژیت خورنده عبارت است از تنگ شدن مری به علت آسیب شیمیایی
علایم شایع
کاهش ناگهانی یا تدریجی در توانایی بلع . در صورت تدریجی بودن این حالت ، مشکل بلع ابتدا در مورد غذاهای جامد رخ می دهد و سپس مایعات
درد در دهان و قفسه سینه پس از خوردن
افزایش بزاق دهان
تند شدن تنفس
استفراغ ، که گاهی مخاط یا خون در آن وجود دارد. البته سرطان معده هم غالباً علایم مشابهی ایجاد می کند.
علل
تشکیل بافت جوشگاهی در مری به دنبال التهاب یا آسیب ناشی از:
ترش کردن مزمن یا فتق معده
استفاده طولانی مدت از لوله های مخصوص تغذیه
بلع اتفاقی آب قلیا یا سایر مواد شیمیایی خورنده توسط کودک . این یک اورژانس است .
بلع عمدی آب قلیا یا سایر مواد شیمیایی خورنده جهت خودکشی
پرخوری روانی (معمولاً فرد پس از پرخوری خود را وادار به استفراغ می کند) اشعه درمانی به گلو، گردن یا قفسه سینه
عوامل افزایش دهنده خطر
نگهداری نامناسب و بدون احتیاط از مواد شیمیایی خورنده مثل آب قلیا، نفت چراغ ، مواد پاک کننده یا سفیدکننده قوی
پیشگیری
تمام مواد شیمیایی را خارج از دسترس کودکان نگهداری کنید.
از استفاده طولانی مدت از لوله های تغذیه خودداری کنید.
عواقب موردانتظار
معمولاً با درمان خوب می شود. با درمان منظم برای گشاد کردن تنگی ، بلع را می توان در حالت طبیعی نگاه داشت .
عوارض احتمالی
سوءتغذیه به علت ناتوانی در خوردن
سوراخ شدن مری . این حالت ممکن است زندگی را به مخاطره افکند.
درمان
اصول کلی
اقدامات تشخیصی مثل آندوسکوپی (دیدن مری با یک لوله که سر آن منبع نور قرار دارد). برای اطمینان از اینکه تنگی خوش خیم است و در اثر سرطان نیست ، مقدار کمی بافت از محل تنگی برداشته می شود تا مورد بررسی پاتولوژی قرار گیرد. همچنین امکان دارد عکس برداری از مری به هنگام بلع باریم توصیه شود.
تنگی مری باید مرتباً (حدوداً هر ماه یک بار) با وسایل گشادکننده بزرگ و سنگین گشاد شود. اگر این کار ادامه داده نشود، تنگی دوباره باز می گردد و مشکل ایجاد می کند.
جراحی برای رفع تنگی ، در صورتی که سایر اقدامات با شکست مواجه شوند. این حالت ندرتاً رخ می دهد.
داروها
داروهای کورتیزونی برای کاهش التهاب و کم کردن احتمال تشکیل بافت جوشگاهی
آنتی بیوتیک برای پیشگیری از عفونت
فعالیت
فعالیت عادی خود را تدریجاً از سرگیرید.
رژیم غذایی
پس از درمان ، غذاهای نرم یا مایعات بخورید تا زمانی که بلع طبیعی امکان پذیر شود. از خوردن غذاهای پرادویه که مری را آزرده می کنند خودداری کنید.
الکل ننوشید.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم تنگی مری یا ازوفاژیت خورنده را دارید.
اگر یکی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد:
ـ درد قفسه سینه
ـ تب
ـ ناتوانی در صحبت کردن
ـ احساس وجود حباب های هوا زیر پوست ناحیه قفسه سینه 

شیوع بیماری برگشت از معده به مری

حدود چهل درصد مردم جامعه، حداقل هر ماه یک مرتبه ترش می کنند و سوزش پشت جناغ سینه پیدا می کنند. در کشورهای غربی 7 تا 10 در صد مردم این بیماری را به طور متوسط یا شدید دارند. تعداد زیادی از افراد جامعه بیماری آنها خفیف است و ممکن است به پزشک هم مراجعه نکنند. این بیماری چند برابر شایعتر از زخم معده است. بیماری برگشت معده به مری در سنین بالاتر از 40 شایعتر است ولی زنان باردار بیشتر از بقیه افراد به این بیماری مبتلا می شوند


بیماری برگشت محتویات معده به مری (سوزش سر دل یا ترش کردن)


چه کسانی برگشت از معده به مری دارند؟
همه شیرخواران دچار برگشت محتویات معده به مری می باشند ولی با بزرگتر شدن شیرخوار بتدریج این حالت از بین می رود، به طوری که افراد بزرگسال در حالت طبیعی برگشت از معده به مری ندارند یا بندرت دارند. افراد چاق و زنان حامله بیشتر از بقیه افراد در معرض این بیماری می باشند. کسانی که شبها غذای چرب (مثلا پیتزا) می خورند و پس از مدت زمان کوتاهی با معده پر به رختخواب رفته و می خوابند در معرض این بیماری می باشند. افراد سیگاری و افرادی که چای پر رنگ یا قهوه می خورند و یا افرادی که مشروبات الکلی می نوشند نیز در معرض این بیماری می باشند. بستن کمربند سفت و پوشیدن گن نیز سبب برگشت مواد از مری به معده می شود

 


  علت بیماری برگشت از معده به مری چیست؟
در بعضی از افراد اسفنکتر بین مری و معده شل شده و خوب عمل نمی کند. در چنین افرادی مخصوصا در حالت خوابیده که شخص در حالت افقی قرار می گیرد، امکان برگشت محتویات معده به داخل مری وجود دارد.
در گروه دیگری از بیماران اسفنکتر بین مری و معده خوب عمل می کند ولی گاهی بدون دلیل و بطور موقت شل شده و اجازه بازگشت محتویات معده را می دهد.
در گروه سوم از بیماران اسفنکتر بین مری و معده سالم است ولی اختلاف فشار دو طرف آن زیادتر از معمول است. افراد چاق، زنان باردار و کسانی که کمر بند صفت می بندند خانمهایی که گن می پوشند در این گروه قرار می گیرند.
برگشت غذا از معده به مری مخصوصا در هنگام زور زدن و یا دولا شدن برای بستن بند کفش یا بلند کردن چمدان سنگین بخصوص بعد از یک وعده غذای سنگین رخ می دهد و بیمار ممکن است آنرا به صورت ترش کردن (برگشت مواد به داخل دهان و سپس بلع کردن آن) و یا سوزش پشت جناغ (سوزش سر دل) احساس کند

 


 علائم بیماری برگشت از معده به مری
علائم این بیماری عبارتند از ترش کردن و سوزش پشت جناغ سینه، سوزش قسمت بالای شکم که حدود یک ساعت بعد از غذا خوردن شدیدتر می شود و با جویدن قرص آنتی اسید موقتا بهبودی می یابد از علائم دیگر این بیماری پر آب شدن ناگهانی دهان، صاف کردن صدا و یا هنگام بیدار شدن از خواب است. سرفه شبانه و بیدار شدن از خواب بعلت برگشت مواد ترش به داخل دهان و گاهی گوش درد و یا احساس یک لقمه در گلو در طول روز از علائم این بیماری است. بعضی از افراد ممکن است علائم چندانی نداشته باشند .

 

عوارض بیماری برگشت از معده به مری
1- عوارض تنفسی شامل حملات تنگی نفس و خس خس سینه شبیه به آسم، عفونت های تنفسی و سرفه مزمن
2- زخم شدن مری (5 در صد موارد)
3- تنگ شدن مری در 4 تا 20 درصد موارد که بصورت اشکال در بلع غذای جامد تظاهر می کند.
4- مستعد شدن مری برای ایجاد سرطان چنانچه سالها بیماری ادامه یابد و معالجه صحیح صورت نگیرد مخاط مری تغییراتی پیدا می کند و مستعد تبدیل به سرطان از نوع آدنوکارسینوما می شود
. پزشک چگونه بیماری برگشت از مری به معده را تشخیص می دهد؟
پزشک ابتدا با گرفتن شرح حال از بیمار و سپس با انجام اندوسکوپی و دیدن مخاط انتهای مری و نمونه برداری از آن به وجود بیماری و شدت آن پی می برد. با اندازه گیری pH قسمت انتهای مری که بوسیله دستگاه مخصوص انجام می گیرد برگشت محتویات معده به مری را می توان ثابت کرد. گرفتن عکس با اشعه x از مری و معده ممکن است عوارض بوجود آمده را نشان دهد

 


  درمان بیماری برگشت از معده به مری:درمان شامل دو قسمت است.
الف – درمان غیر دارویی که در حقیقت تغییر شیوه زندگی است و شامل:

1- رژیم گرفتن و به وزن مطلوب رسیدن فرد چاق است.
2- پر خوری نکردن و ترک سیگار.
3- پرهیز از خوردن مواد غذایی چون: غذای چرب، چای پررنگ، قهوه، مشروبات الکلی، پرتغال و آب پرتغال، آب گوجه فرنگی و رب گوجه فرنگی، ترشی جات، فلفل، سیر، پیاز خام، نعناع و عرق نعناع و بالاخره هر غذایی که بیمار را ناراحت می کند.
4- باز کردن کمربند، نپوشیدن گن یا کلیه بند و شال و غیره
5- دراز نکشیدن پس از فاصله پس از صرف غذا (تا 3 ساعت پس از صرف غذا دراز نکشد.)
6- جویدن آدامس
7- خوابیدن روی سطح شیبدار. بطوریکه پایه تخت در قسمت سر حدود 20 سانتیمتر بالاتر از پای تخت باشد. بدیهی است استفاده از متکای بلند فایده ای ندارد بلکه آرتروز گردن را تشدید می کند و هرگز توصیه نمی شود.

ب – درمان دارویی:

پزشک معالج اسید معده را با داروهایی نظیر رانیتیدین یا امپرازول مهار می کند و ممکن است از داروهایی که تخلیه معده به داخل روده را تسریع می کند هم استفاده کند ( مانند سیزاپراید یا متوکلوپراماید)

به طور کلی دوره درمان این بیماری 4 تا 6 ماه است و ممکن است بیش از یک سال هم طول بکشد. عود این بیماری پس از بهبودی کامل نیز بسیار زیاد است  مشکلات درمان بیماری برگشت از مری به معده
مشکلات عمده درمان عود بیماری است و اکثرا عود به علت عدم رعایت توصیه های انجام شده غیر دارویی بیمار است. تغییر شیوه زندگی و تغییر عادتهای یک فرد بسیار مشکل است. ترک سیگار خود، هفت خوان است. کم کردن وزن در یک فرد چاق، هفت خوان دیگری است که پیش روی بیمار است. عادت کردن بیمار با وضع جدید غذا خوردن، و حالت جدید خوابیدن کار ساده ای نیست. به طور کلی، بیمارانی موفقند که بتوانند هر چه سریعتر خود را با این توصیه ها وفق دهند و دستورات دارویی را بطور دقیق رعایت کنند و چشم امید به رحمت الهی داشته باشند.

دلایل بروز سنگ کلیه

سنگ کلیه چیست؟ چه کسانی مبتلا به این بیماری می شوند؟ چه کاری می توان برای بهبود آن انجام داد؟
در آمریکا هر ساله تعداد 300 هزار نفر به دلیل سنگ کلیه در بیمارستان ها بستری میشوند. این بیماری از سال های بسیار دور در بدن انسان وجود داشته. نمونه های سنگ کلیه حتی در مومیایی های مصر باستان نیز یافت می شود. خوب، سنگ کلیه چیست؟ و راه حل موثر در پیشگیری از آن چه می باشد.
سنگ کلیه از مواد مختلفی تشکیل می شود و و اشکال و سایزهای متفاوتی دارد (می تواند به صورت یک رشته موی میکروسکوپی باشد و یا آنقدر بزرگ شود که تمام کلیه را فرا بگیرد). در سه حال متفاوت شیمیایی موادی که در ادرار وجود دارند در هسته مرکزی کلیه جمع شده و باعث رشد سنگ می شوند. تقریبا در حدود 80% از سنگ های کلیه از طریق ادرار دفع می شوند. اما اگر سنگ بیش از اندازه بزرگ باشد در درون کلیه باقی مانده و محل خروج ادرار را مسدود می کند. برای بهبود حال بیمار باید از معالجات پزشکی کمک گرفت.
چه چیز باعث بروز سنگ کلیه می شود؟
مجمع پزشکی تا کنون به هیچ گونه توضیح مستدلی در این زمینه دست نیافته است. اما گفته می شود که اختلات متابولیسمی، مواد معدنی، کالبدی، در این امر نقش مهمی را ایفا می کنند. تا حدودی به اثبات رسیده است که مسائل ژنتیکی نیز در این امر دخیل هستند. طرز زندگی نیز بر روی بروز بیماری تاثیر می گذارد. محل زندگی بیمارانی که دارای سنگ کلیه هستند معمولا در قسمت هایی با هوای گرم و مرطوب است تا هوای سرد. همچنین افرادی که تحرک کمی دارند بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری قرار می گیرند. رژیم غذایی نیز یکی از عوامل کلیدی به شمار میرود. غذاهای پر چاشنی مثل کاری و فلفل نیز خطر ابتلا به بیماری را افزایش میدهند. این امر از طریق مشاهده آداب غذایی فیجی قابل اثبات می باشد. افراد این منطقه معمولا از خوراک های بی طعم و شیرین استفاده می کنند به همین دلیل بیماری سنگ کلیه به ندرت در آنها دیده می شود. اما اغلب افراد هندوستانی که معمولا از غذاهای تند و کاری دار استفاده می کنند معمولا از بیماری سنگ کلیه رنج می برند.
در این قسمت راه هایی برای جلوگیری از سنگ کلیه را به شما معرفی می کنیم:
1- نوشیدن آب فراوان به ویژه در آب و هوای مرطوب. سعی کنید روزی 8 لیوان آب بنوشید.
2- اگر شما زندگی بی تحرکی دارید سعی کنید کمی ورزش کنید، از راه رفتن در حوالی خانه شروع کنید و رفته رفته میزان تحرک خود را افزایش دهید.
3-میزان مصرف روزانه خود را از لبنیات بیشتر کنید و مصرف غذاهای فلفلی را نیز کاهش دهید. همچنین از غذاهای حاوی کاری و چاشنی بیش از اندازه نیز خود داری کنید.
کارشناسان اثبات کرده اند که می توان از طریق مصرف خوراکی اکسید منیزیوم به همراه ویتامین B6 پیشگیری کرد. البته مصرف این دارو باید تحت نظر پزشک معالج انجام پذیرد. مصرف فسفات و آنتی بیوتیک ها نیز باید زیر نظر پزشک انجام پذیرد.
تا پیش از سال 1980 برای برداشتن سنگ کلیه از عمل های جراحی ماژور استفاده می شد. اما پیشرفت های پزشکی موجب شده است که در چند سال اخیر دیگر نیازی به این کار احساس نشود. درمان از طریق اشعه های آلترا سونیک ( فراصوتی) این امکان را فراهم میسازند که با کمی شکاف سنگ کلیه از میان برود. امواج اکستراکورپوریل نیز برای شکستن سنگ کلیه استفاده می شوند که در این صورت دیگر هیچ گونه نیازی به جراحی و بریدگی نمی باشد.
پیشرفت های پزشکی استرس مداوای سنگ کلیه را تا حد بسیار زیادی کاهش داده است. اگرچه بهتر است که سعی کنیم تا جایی که ممکن است از ابتلا به این بیماری پیشگیری کنیم. همچنین سعی کنید تا میزان کافی آب بنوشید. آیا درمانی از این ساده تر وجود دارد؟
 

سکته و مرگ مغزی

 یک متخصص مغز و اعصاب می گوید چنانچه شخصی را که سکته مغزی کرده در کمتراز 3 ساعت ببیند می تواند عوارض سکته مغزی را بطور کامل اصلاح کند.
 بطور کامل او می گوید نکته این است که سکته مغزی شناخته شده، تشخیص داده شده و بیمار درکمتر از 3 ساعت به مراکز درمانی رسانده شود.
 شناخت سکته مغزی سه کار برای تشخیص کافی است. بخوانید و به یاد بسپارید گاهی شناخت علائم سکته مغزی مشکل است. بدبختانه ازهوش رفتن بیمار مشکل را بدتر می کند.شخصی که سکته کرده ممکن است در شرایط بسیار خطرناکی قرار داشته باشد اما اطرافیان نمی توانند مشکل را تشخیص دهند. پزشکان می گویند اطرافیان با پرسیدن سه سؤال ساده می توانند سکته مغزی راتشخیص دهند.
 از بیمار بخواهید که لبخند بزند از بیمار بخواهید یک جمله ساده را بطور پیوسته بگوید (مثلاً، امروز هوا آفتابی است) 
 از او بخواهید که هر دو دستش را بلند کند.
اگربیمار در انجام دادن هر یک از سه مورد فوق با مشکل روبرو شد بلافاصله با اورژانس تماس گرفته و این علائم را برای مسئول اورژانس توضیح دهید.
نشانه جدید سکته مغزی...  زبانت را بیرون بیاور
توجه: یکی دیگر از نشانه های سکته مغزی این است که از بیمار بخواهید زبانش را بیرون بیاورد. اگر زبانش کج و معوج بود و یا به طرفین دهان متمایل شد نشانه سکته مغزی است.
یک متخصص قلب می گوید اگر هرکس که این مطلب را دریافت می کند آن را برای
; 10 نفر بفرستد حداقل یک نفر ازمرگ نجات پیدا می کند.   
من سهم خودم را انجام دادم  تا شاید روزی جان یکنفر حفظ شود. شماچطور؟

فتق دیافراگمی hiatal hernia


دید کلی

فتق دیافراگمی یا‌ فتق هیاتال‌ عبارت‌ است‌ از ضعف‌ یا کشیده‌ شدن‌ سوراخی‌ که‌ در عضله دیافراگم وجود دارد و مری از طریق‌ آن‌ از قفسه‌ سینه‌ به‌ درون‌ حفره‌ شکم‌ وارد می‌شود که در نتیجه آن قسمتی از معده (از کنار مری) از دیافراگم عبور کرده و وارد قفسه سینه می‌شود. فتق دیافراگمی اختلال نسبتا شایعی است و الزاما با علایم بالینی همراه نیست.

علایم‌ شایع‌

دیسفاژی (درد موقع بلع غذا) و احساس پری زیاد شکم بعد از غذا ، شایعترین علامتها هستند. ولی علایم سوزش سردل و ترش کردن و برگشت اسید معده به مری یا دهان نیز ممکن است دیده شود. علایم دیگر شامل استفراغ خونی ، تنگی نفس به علت فشار مکانیکی معده به ریه‌ها ، عفونت ریه ناشی از برگشت اسید معده به ریه‌ها (پنومونی آسپیراسیون) ، انسداد حاد معده در مراحل آخر فتق می‌باشند. وقتی معده بطور کامل وارد قفسه سینه شود ˚180 دور محور طولی خود می‌چرخد و ممکن است باعث انسداد حاد معده ، یا نرسیدن خون به معده و گانگرن معده و ... شود.

علل‌ بیماری

ایجاد فتق دیافراگمی بیشتر وابسته به سن است و در واقع ثانویه به شل شدن الیاف دیافراگم به مری و کشیده شدن مکرر آن به سمت بالاست. در صورت وجود نقص مادرزادی در حلقه‌ عضلانی‌ محل عبور مری از دیافراگم این فتق در نوزادان دیده می‌شود. از عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر ، ضربه‌ به‌ شکم‌ ، یبوست مزمن‌ و زورزدن‌ به‌ هنگام‌ اجابت‌ مزاج‌ ، چاقی ، حاملگی‌ ، برداشتن‌ بار سنگین‌ بطور مداوم‌ که‌ باعث‌ می‌شود عضلات‌ شکم‌ مرتباً منقبض‌ شوند، سیگار کشیدن‌ و سن‌ بالای‌ 50 سال‌ می‌باشند.

تشخیص

گرافی (عکس) سینه می‌تواند در تشخیص فتق دیافراگمی کمک کند و تشخیص قطعی با آندوسکوپی و دیدن مخاط معده بالاتر از سوراخ دیافراگمی است.

انواع فتق دیافراگمی

فتق‌های دیافراگمی دو نوع است و این طبقه بندی برای درمان آنها حائز اهمیت است. یک نوع که فقط قسمت کاردیای معده جابجا شده و به بالا می‌آید و فتق لغزشی نام دارد و نوع دیگر قسمت فوندوس (تنه) معده وارد قفسه سینه می‌شود و فتق پاراازوفاژیال (جنب مری) نام دارد.

درمان

به علت احتمال عوارض خطرناک در فتق‌هایی که فوندوس معده جابجا می‌شود حتی در بیماران مسن نیز صرف نظر از اندازه فتق ، یا علایم آن ، باید درمان جراحی انجام شود. ولی انجام عمل جراحی در فتق‌های لغزشی وابسته به وجود علایم یا عوارض ناشی از برگشت اسید معده به مری می‌باشد. و جراحی در صورت عدم پاسخ به درمان دارویی الزامی می‌باشد. در صورتی که جراحی انجام نشود، برای بهبود علائم اقدامات زیر توصیه می‌شود:

  • از خوردن‌ حجم‌ زیادی‌ از غذا در هر وعده‌ خودداری‌ کنید. قبل‌ از خواب‌ حداقل‌ برای‌ 2 ساعت‌ چیزی‌ نخورید.
  • اگر اضافه‌ وزن‌ دارید، وزن‌ خود را کم‌ کنید. خیلی‌ اتفاق‌ افتاده‌ است‌ که‌ علایم‌ پس‌ از پایینتر رفتن‌ از یک‌ وزن‌ مشخص‌ برطرف‌ شده‌اند.
  • از نوشیدنیهای‌ الکلی‌، نوشیدنیهای‌ حاوی‌ کافئین ، (قهوه ، چای ‌، کاکائو و نوشابه‌) و هرگونه‌ غذا ، آب‌ میوه‌ یا ادویه‌ای‌ که‌ علایم‌ را بدتر می‌کنند، پرهیز کنید. آهسته‌ غذا بخورید.
  • داروهای‌ ضد اسید
  • نرم‌کننده‌های‌ مدفوع‌

مباحث مرتبط با عنوان

منبع: http://daneshnameh.roshd.ir

سوزش‌ سر دل‌ -heartburn

سوزش‌ سر دل‌ عبارت‌ است‌ از احساس‌ ناراحتی‌ در قسمت‌ فوقانی‌ دستگاه‌ گوارش‌. سوزش‌ سر دل‌ (که‌ با نام‌ برگشت‌ محتویات‌ معده‌ به‌ مری‌ نیز شناخته‌ می‌شود) یک‌ علامت‌ است‌ و نه‌ یک‌ بیماری‌. این‌ مشکل‌ ربطی‌ به‌ قلب‌ ندارد. سوزش‌ سر دل‌ می‌تواند در هر سنی‌ رخ‌ دهد، اما در افراد بالای‌ 60 سال‌ شایع‌تر است‌. علایم‌ آن‌ غالباً با حمله‌ قلبی‌ اشتباه‌ گرفته‌ می‌شوند.
علایم‌ شایع‌
آروغ‌ زدن‌ یا برگشت‌ مختصر محتویات‌ معده‌ به‌ دهان‌، که‌ باعث‌ ترش‌ کردن‌ می‌شود.
احساس‌ سنگینی‌، سوزش‌، یا ناراحتی‌ در قفسه‌ سینه‌
مشکل‌ در بلع‌
درد خفیف‌ یا احساس‌ نفخ‌
ندرتاً استفراغ‌
علل‌
سوزش‌ سر دل‌ همانطور که‌ گفته‌ شد ربطی‌ به‌ قلب‌ ندارد. این‌ حالت‌ به‌ دلیل‌ برگشت‌ اسید از معده‌ به‌ مری‌ رخ‌ می‌دهد. عضلاتی‌ که‌ قسمت‌ بالایی‌ معده‌ را می‌بندند شل‌ می‌شوند و به‌ این‌ ترتیب‌، مقداری‌ از محتویات‌ معده‌ وارد مری‌ شده‌ و پوشش‌ مخاطی‌ آن‌ را آزرده‌ می‌سازد.
عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر
فتق‌ معده‌ (قسمتی‌ از معده‌ به‌ درون‌ قفسه‌ سینه‌ می‌رود).
زخم‌ مری‌
استرس‌
رژیم‌ غذایی‌ نامناسب‌؛ پرخوری‌
چاقی‌
سیگار کشیدن‌
مصرف‌ الکل‌
مصرف‌ داروهایی‌ مثل‌ آسپیرین‌، داروهای‌ مورد استفاده‌ در آرتریت‌ (التهاب‌ مفصل‌)، یا کورتیزول‌
پیشگیری‌
سیگار نکشید، الکل‌ ننوشید و پرخوری‌ نکنید.
مقدار چربی‌ها، غذاهای‌ سرخ‌ شده‌، ادویه‌جات‌، قهوه‌، چای‌، و رب‌ گوجه‌ فرنگی‌ را در رژیم‌ غذایی‌ خود کم‌ کنید.
بلافاصله‌ پس‌ از غذاخوردن‌ خم‌ نشوید، دراز نکشید، یا ورزش‌ نکنید.
لباس‌ تنگ‌ نپوشید.
زیر سرخود را به‌ هنگام‌ خوابیدن‌ بالا ببرید یا پایه‌های‌ سر تخت‌ را حدود 15-10 سانتی‌متر بالا آورید.
اگر اضافه‌ وزن‌ دارید، وزن‌ خود را کم‌ کنید.
عواقب‌ مورد انتظار
علایم‌ را می‌توان‌ با درمان‌ کنترل‌ نمود، اما عود این‌ حالت‌ شایع‌ است‌.
عوارض‌ احتمالی‌
معمولاً انتظار نمی‌رود عارضه‌ای‌ رخ‌ دهد. سوزش‌ سر دل‌ که‌ به‌طور مکرر و به‌ مدت‌ طولانی‌ رخ‌ دهد ممکن‌ است‌ نشاندهنده‌ سایر بیماری‌ها مثل‌ زخم‌ معده‌ یا دوازدهه‌ باشد. اسید معده‌ ممکن‌ است‌ به‌ مری‌ آسیب‌ وارد کند.
درمان‌

اصول‌ کلی‌
سوزش‌ سر دل‌ معمولاً در عرض‌ حدول‌ یک‌ ساعت‌ پس‌ از خوردن‌ غذا آغاز می‌شود و ممکن‌ است‌ تا چندین‌ ساعت‌ ادامه‌ داشته‌ باشد. معمولاً نیازی‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ نیست‌. خوردن‌ ضد اسید به‌ هنگام‌ بروز سوزش‌ سر دل‌ و رعایت‌ نکات‌ پیشگیری‌ قاعدتاً باعث‌ کنترل‌ علایم‌ می‌شوند.
داروها
برای‌ ناراحتی‌ خفیف‌ می‌توان‌ از شربت‌ معده‌ (ضد اسید) استفاده‌ کرد. شربت‌ معده‌ روی‌ مخاط‌ مری‌ را می‌پوشاند و اسید معده‌ را خنثی‌ می‌سازد. دوز معمول‌ عبارت‌ است‌ از یک‌ قاشق‌ غذاخوری‌ یک‌ ساعت‌ پس‌ از هر وعده‌ غذایی‌ و نیز قبل‌ از خواب‌.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
با تخفیف‌ علایم‌، کارهای‌ روزمره‌ خود را از سر گیرید.
رژیم‌ غذایی‌
از غذاها و نوشیدنی‌هایی‌ که‌ باعث‌ ترشح‌ زیاد اسید می‌شوند پرهیز کنید، از جمله‌ غذاهای‌ پر ادویه‌، قهوه‌، آب‌ میوه‌ ترش‌، یا الکل‌. خوردن‌ شکلات‌ باید کنار گذاشته‌ شود و مصرف‌ غذاهای‌ چرب‌ نیز محدود شود.
غذا را در وعده‌های‌ بیشتر و حجم‌ کمتر در هر وعده‌ میل‌ کنید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر بلع‌ غذا مشکل‌تر شود.
اگر به‌ هنگام‌ سوزش‌ سر دل‌ خون‌ بالا آورده‌ شود.
اگر سوزش‌ سر دل‌ علی‌رغم‌ درمان‌های‌ خانگی‌ ادامه‌ یابد.
در صورتی‌ که‌ علایم‌ زیر همراه‌ سوزش‌ سر دل‌ وجود داشته‌ باشند، ممکن‌ است‌ واقعاً حمله‌ قلبی‌ رخ‌ داده‌ باشد. بنابراین‌ کمک‌ اورژانس‌ بخواهید: ـ تنگی‌ نفس‌ ـ تعریق‌ ـ درد در فک‌، گردن‌ و دست‌ ـ تهوع‌ یا استفراغ‌ ـ احساس‌ سرما و رطوبت‌